yourdomain.com

Po wczorajszej rozmowie wieczornej

Bliskie mi jest widzenie świata oparte na znajomości
natury osobniczej i natury osobniczej w grupie.
(natura osobnicza - sprawa jaśniejsza, osobnik w grupie jest aktorem)

Budowanie modeli sprzyja rozumienia świata, a jednocześnie stanowi zagrożenie:
pomocnicze kategorie intelektualne zaczynają żyć w głowach doktrynerów własnym życiem,
odrywają się od gruntu, z którego wyrosły: od natury osobniczej i natury osobniczej w grupie.
Projektuje się systemy jakie "być powinny" dla ludzi jacy "być powinni".

Dzieje toczą się jak wielka rzeka,
każde nasze działanie i niedziałanie ma wpływ na nurt, który nas niesie.

Studiowanie teatru dziejów...
Nie może się obejść bez intelektualnej kategoryzacji, szufladkowania.
By nie odfrunąć przy tym w abstrakcję warto czytać biografie i pamiętniki aktorów tego teatru.
Mimo ich subiektywizmu pozwalają nam nie odrywać się od rzeczywistości.

---------------------
Ten post, te parę myśli złapanych w locie,
może być zmieniony lub wykasowany po ponownym przetrawieniu.

Zainspirowany opisaną powyżej rozmową wieczorną sięgnąłem po "Wspomnienia powstańca" Chądzyńskiego. Ciekawa lektura, wnioski postaram się opisać po zakończeniu.

Wiktorze, cieszę się, że znalazłeś wreszcie czas i nastrój na wymianę myśli.
Oczekuję Cię przy najbliższej okazji w Bibliotece.
Od naszego ostatniego spotkania spotkałem kilku świetnych ludzi płci obojga i kilka świetnych książek.

Żadna z tych książek nie jest napisana akademickim bełkotem:
Florczak - wspomnienia z powstania warszawskiego, aktu samobójczego, bezpłodnego;
Tadeusz Garczyński - elementarz obywatelski
i - rzecz o której jeszcze nie pisałem - Leszek Staronka: SENS ISTNIENIA,
wydana w Krakowie w roku 1946 z matryc pierwszego wydania.
Autor był chemikiem, ur. w roku 1911, doktorat na Jagiellonce zdobył wiosną 1945 r. na podstawie swych przedwojennych prac, zmarł w październiku 45.

*
Sens istnienia, sens filozofowania, jak filozofować, by to miało sens
i jaki w ogóle jest sens filozofowania...