yourdomain.com

Uśmiech promienny należy się każdemu: staruchowi, i dziecku, i psu (nawet).

I nie przyklejony sztuczny, udany – ale życzliwy uśmiech, pogodny - zwiastujący pogodę i rodzący pogodę.

Nie lllubie naburmuszonych, nadętych sztywniaków (–czek),
nie lubię mazgajów obnoszących się publicznie ze swoimi nieszczęściami.

Zarażajmy świat radością, pogodą, życzliwością –
to do nas wróci odbite wielokrotnie w twarzach przechodniów, petentów, pacjentów, przełożonych, podwładnych, nauczycieli, biskupów, policjantów...

A psów? - Nie wiem. Podobno dobry pies to zły pies.

jan urbanik

Ludzie zbyt często uznają otaczających ich ludzi za potencjalnych wrogów. Szkoda, ja staram się nie wyglądać na podłego, wiecznie zirytowanego uczniaka idącego do szkoły-więzienia. Mam nadzieję, że mi wychodzi. Ale spotykam ludzi wrogo nastawionych do wszystkiego co się rusza. Niestety, bardzo często. :( Ostatnio nawet jakaś staruszka przez cały czas jak siedziałem na przystanku mierzyła mnie nienawistnym spojrzeniem, jakby miała chęć dać mi w łeb torebką za siedzenie obok niej... Nie rozumiem takich ludzi, ale trudno. Co mogę zrobić - podejść i ułożyć usta w uśmiech? Nie, choć chciałbym.

Zajrzyj do domowej biblioteczki,
może tam być

"Cybernetyka i charakter" Mariana Mazura,

zaraz na początku książeczki jest obrazek
przedstawiający sprzężenie zwrotne
między nadawcą i odbiorcą sygnału.


Powinieneś uśmiechnąć się, mimo wszystko, do tej babci.
Uwierz mi, nie ma ludzi złych - sa tylko nieszczęśliwi.

A może ja się mylę?
Zna ktoś złego człowieka?

jan urbanik