Chodzą se myśli po głowie,

[jan]

Przez dwa lata księgozbiór mój służył jednej ze szkół wyższych.
Kiedy szkoła obrosła w piórka – znaczy - dorobiła się własnej biblioteki,
zrezygnowała z moich książek i jakoś sobie radzi.
Kilka ksiązek nie wróciło do mnie. Wczoraj wróciła jedna z nich i zaraz znalazł się
na nią amator, któremu okazała się niezbędna przy pisaniu pracy licencjackiej.

Czy mógłbym ją wypożyczyć?
Oczywiście mógłbym, książki żyją po to, by ludzie w kontakcie z nimi mądrzeli.

Myśl ludzka moja była jednak taka:
kiedy przez pół roku biegałem za kartonami i dźwigałem je do szkoły,
kiedy potem kolejno pakowałem książki w kartony
i wklepywałem w komputer zapakowane, potem te kartony – 260 sztuk po ok. 25 kilo – dźwigałem -
chęci pomocy nie zadeklarował nikt – więc
CO MNIE OBCHODZĄ TWOJE POTRZEBY?!

Niezależnie od tego, co pomyślałem, klient otrzymał książkę.

***
Biblioteka jest warta około pół miliona, w katalogowanie, oprawianie
i inne zabiegi i zaloty pochłonęły kilka tysięcy godzin mego życia,
bawiąc mnie przy okazji, denerwując, ciesząc i męcząc;
Gdyby mi KAZANO zrobić robotę, którą wykonałem, byłaby to katorżnicza robota.
Działając jako człowiek wolny i niepodległy – radości i satysfakcji brałem więcej
niż przykrości i różnych innych odczuć negatywnych, inaczej rzuciłbym to w diabły.

Od pół roku, środki jakie wcześniej przeznaczałem na wyszukiwanie i zakupy książek,
przeznaczam na organizowanie Stowarzyszenia,
które urządzi Społeczną Bibliotekę im. Stanisława Brzozowskiego.
Poznałem kilku ludzi, zyskałem wiele sympatii
i na dziś czuję się szczęśliwy jak zajączek z bajki La Fontaine’a,
który miał przyjaciół wielu.
Ja mam przyjaciół kilku, dzięki nim TRWAMY, ale
”mało nas, mało nas do pieczenia chleba” – za mało, kurczę, ciągle za mało!



Tekst tej sympatycznej bajeczki znajdziecie tu:
http://www.przyjaznepomorze.cal.pl/forum/viewtopic.php?t=39

Miłej lekturki. Cała Polska czyta dzieciom, sobie przy okazji czytając.

jan urbanik