"Społecznicy" wspierają nas

[jan]

Powiedzmy, na imię niech mają Karol 1, Karol 2, Karol 3…

Karol 1.
Doświadczony, sprawny organizator - jako taki polecany gorąco przez bliską mu osobę.
Zainicjował akcję firmowaną przez nasze Stowarzyszenie, akcja piękna, europejska, z obietnicą atrakcyjnych nagród.
Nagrody zorganizuje, ma w tym wprawę. Gdyby coś nie wyszło, sfinansuje je z własnej kasy.

Karol ogłasza akcję w wybranych szkołach, zbiera zainteresowanych gimnazjalistów,
organizujemy maluchy, które mają być przedmiotem naszego zainteresowania.
Na pierwsze spotkanie Karol spóźnia się pięć minut, na drugie – pół godziny,
na trzecim go nie ma, telefonów nie odbiera.
Kolejne spotkania 3, 4.5 improwizują licealiści i obsługa Biblioteki Społecznej.
Karol zapewne wspiera kolejną organizację pozarządową.
Ta sprawa jest aktualna, dwie następne - historia.

Karol 2.
Przychodzi do nas czasem z przyjacielem, członkiem zarządu Stowarzyszenia, wspiera nas w zakresie swojej profesji.
Proponuje zorganizowania szkolenia dla dzieci. Firma w której pracuje
zapewni nam sprzęt, oprogramowanie, zapłaci prowadzącym szkolenie. Sprawa jest uzgodniona.

Robimy nabór dzieci, dajemy nadzieję – w końcu dajemy plamę. Nic nie było uzgodnione.
Ostatecznie Karol 2 rezygnuje ze współpracy z nami.
W komentarzach zamieszczonych na forum Karol 2 ocenia mnie jako psychicznie chorego,
szkodliwego osobnika, nasze książki ocenia jako makulaturę

Karol 3.
Na prośbę naszego młodego wolontariusza Karol 3, jego starszy przyjaciel, włącza się w nasze działania.
Jest informatykiem, był kilka razy pożyteczny.
Kiedy podjął się zadania zakupu drukarki wydaliśmy mu z kasy Stowarzyszenia 410 zł (drukarka i tusze). I tyle widzieliśmy Karola 3.
Stratę Stowarzyszenia pokryłem z własnego portfela, nie chciałem, by szedł do kryminału. Mały bywa u nas od czasu do czasu,
Karol 3 nie jest już jego przyjacielem. Mały nic nie wie o sprawie.

jan urbanik