starszy poucza

[jan]

Otrzymałem e-mail poniższej treści:
Jako że jego nadawca jest starszy ode mnie o rok, pokornie przyjmuję pouczenie.
Imię pouczającego wygwiazdkowuję

Bierut Bolesław

Bierut Bolesław (1892-1956), właściwie Bolesław Biernacki, pseudonimy “Bielak”, “Tomasz”, “Janowski”, działacz międzynarodowego ruchu komunistycznego, 1944-1947 prezydent KRN, 1947-1952 prezydent RP, 1952-1954 prezes Rady Ministrów PRL.

1912-1918 w PPS-Lewicy, następnie w KPP. 1923-1924 członek egzekutywy Komitetu Okręgowego KPP w Zagłębiu Dąbrowskim. 1925-1927 członek KC KPP. Po ukończeniu 1930 w Moskwie szkoły Międzynarodówki Komunistycznej przedstawiciel Kominternu i tajny funkcjonariusz NKWD w Bułgarii, Czechosłowacji i Austrii. W 1933 w Polsce, skazany na 7 lat więzienia, zwolniony 1938 na podstawie amnestii.

W czasie okupacji funkcjonariusz NKWD 1939-1941 przebywał w radzieckiej strefie okupacyjnej, 1941-1943 oficjalnie pracownik zarządu miejskiego w Mińsku na Białorusi. 1943 przerzucony do Polski, wszedł w skład KC PPR, 1943-1944 członek Sekretariatu, 1944-1956 członek Biura Politycznego KC PPR, następnie PZPR, 1948 sekretarz generalny PZPR, 1954-56 I sekretarz KC PZPR. Współtwórca KRN, jako jej przewodniczący, w VIII 1944 prowadził spotkanie przedstawicieli KRN, PKWN i ZPP z delegacją rządu na uchodźstwie pod przewodnictwem S. Mikołajczyka, stawiając rząd przed dylematem przyjęcia twardych warunków Moskwy bądź rezygnacji z udziału w przyszłym rządzie polskim.

Bierut B., pochód 1-majowy

Stał na czele delegacji polskiej na konferencję pokojową w Poczdamie, gdzie popierał stanowisko Stalina w sprawie powojennych granic Polski. Od 1949 przewodniczący Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. bezpieczeństwa publicznego. Odpowiedzialny bezpośrednio za szereg zbrodni dokonanych przez MBP i Gł. Zarząd Informacji WP. Wykonawca programu uzależnienia od ZSRR i sowietyzacji Polski. Zmarł nagle w Moskwie w czasie trwania rozliczeniowego zjazdu KPZR.


Janku! - Nigdy nie kłam i nie broń zdrajców Polski, a tym bardziej tyranów narodu!
**********

[jan]

Starszy, młodszy, średniak - nikt nie zna prawdy obiektywnej, jedynie słusznej.
Znamy własną prawdę, będącą pochodną naszej kultury, języka, inteligencji, wiedzy,
która jakoś tam naskórkowo opisuje rzeczywistość, którą naskórkowo znamy.

Swoje widzenie rzeczywistości możemy komunikować bliźnim pismem, mową, gestem, obrazem,
ale ten nasz bliźni odbierze komunikat, czytając go w okularach własnych światopoglądu.

Najlepiej to widać, kiedy udziela się wywiadu dziennikarzowi, który robi z niego tekst gazetowy.
Bez autoryzacji wychodzi z tego zawsze karykatura naszej myśli, której podobieństwo do oryginału jest śladowe.

Opis parametrów roweru, instrukcja obsługi cepów - tu przekaz bywa konkretny,
w kwestii patriotyzmu, ciemiężycielizmu, zdrady, sprawiedliwości, istoty Trójcy Świętej,
gdzie definicje pojęć są bardzo nieostre, lub pojęcia są nieweryfikowalne -
tam trzeba polegać na własnym rozumie, przez swoje okulary na nie patrzec
i swój rozum traktować jako najwyższą instancję.
Chyba że się jest magnetofonem, kartką papieru, nie zapisaną tablicą.

Autorytety i bezrefleksyjna wiara - dozwolone do lat osiemnastu.

Wszelkie dogmatyzmy i fundamentalizmy obrażają nasze człowieczeństwo.
Niezależność myśli nie jest warunkiem szczęścia, ale jest jednym z atrybutów człowieczeństwa.