Historia toczy się utartymi szlakami

[Fordor]

Szukam w „Historii naturalnej” Pliniusza tylko jednej wiadomości, ale nic by się nie stało, gdybym spróbowała przeczytać całość. Jest to wszak praca znanego, starożytnego encyklopedysty rzymskiego. Przedmowa pióra Ireny i Tadeusza Zawadzkich oraz Leszka Hajdukiewicza omawia różne aspekty tego dzieła, w tym wpływ Pliniusza na potomność. I co się okazuje, dzieło pisane w l. 73?-77 nie traciło na znaczeniu przez szereg wieków i czytane, wznawiane jest do dziś. Na jego bazie powstawały kompendia, kompilacje, opracowania, m.in. „Collectanea rerum memorabilium” Kajusa Juliusza Solinusa (koniec III w., wydawane przez całe średniowiecze w różnych przeróbkach pod tytułem „Polihistor”). Praca ta popularyzowała dorobek Pliniusza, choć już w zmienionej postaci. Bazowali na niej kronikarze polscy od Galla Anonima do Jana Długosza i Macieja z Miechowa (XVI w.) czerpiąc stąd wiadomości geograficzne.