POLACY ZE WSCHODU - WYBITNI MYŚLICIELE

[Observer]

Nudziarz...

....(Ruś Czerwona czyli Ruś Halicka -
- ziemia I Rzeczpospolitej Polskiej, zajęta przez Austrię w I rozbiorze Polski [1772])....

Jasne nudne w tym kontekście do potęgi..., ale proszę sobie naturalnie nie przeszkadzać

[jan]

Zupełnie przypadkiem poznałem syna prof. Życzyńskiego,
mieszkał w Gdyni, miał żonę aptekarkę, był lekarzem i indologiem.
Miał fantastyczną , wielojęzyczną bibliotekę indologiczną, większą od mojej.

Był świetnym prelegentem, najlepiej opowiadał o dzinizmie (dżajnizm),
bardzo interesującej religii indyjskiej, o której warto napisać więcej,
wiedział też wszystko o buddyzmie i wielu innych rzeczach.

Jako indolog miał partnera, trochę konkurenta, w prof. Tuczyńskim, też z Gdyni,
indologu i poloniście, uczniu Eugeniusza Słuszkiewicza.
Prof. Tuczyński oprócz indologii wiedział prawie wszystko o Kasprowiczu i Słowackim,
wspaniale recytował obu poetów i opowiadał pikantne historyjki.

I to by było na tyle.



Na Nowy Rok serdeczne życzenia dla Observera, ludzkie, zwyczajne.
Wszystkiego najlepszego Tobie i Twoim najbliższym!

Maciejowi życzenia składałem oko w oczy, nie powtarzam się, ale dożyczam:
Daj się lubić, Macieju, pozwól się szanować - już od Nowego Roku.
Ręczę Ci, że to ci dobrego samopoczucia nie popsuje, a nie będziesz uciążliwy.
Inteligentni ludzie potrafią tego dokonać. Wierzę w Ciebie.

[Observer]

Na Nowy Rok serdeczne życzenia dla Observera, ludzkie, zwyczajne.
Wszystkiego najlepszego Tobie i Twoim najbliższym!

Odwracam :) Życzenia Noworoczne dla Ciebie, Janie, Rodziny, Stowarzyszenia,
Basi oraz Macieja.

Mam nadzieje ze ten rok będzie decydujący w pozytywnym znaczeniu
jeśli chodzi o wasza działalność, poświecenie i... istnienie...

[mg_gdynia]

WITOLD KLINGER (1875-1962).


Urodził się w miejscowości Warowce (Podole - ziemia I Rzeczpospolitej Polskiej,
zajęta przez Cesarstwo Rosyjskie w II rozbiorze Polski [1793]).

W latach 1897-1904 studiował na rosyjskim Uniwersytecie Kijowskim, gdzie
w 1911 r. uzyskał magisterium z nauk filologicznych.

W latach 1917-1920 kierował katedrą filologii klasycznej na tej uczelni,
jednocześnie ucząc języków klasycznych w polskim gimnazjum
w Kijowie.

Od 1920 roku profesor filologii klasycznej Uniwersytetu Poznańskiego,
w latach 1927/1928 dziekan Wydziału Humanistycznego tej uczelni.

Od roku 1922 członek Polskiej Akademii Umiejętności (Kraków).


PRZEKŁADY KOMENTOWANE:
- Hippokrates, "O sztuce lekarskiej" (1937);
- "Epigramaty <<platońskie>>" (1946);
- Hippokrates, "O chorobie świętej" (1947);
- "Arriana Flaviusa z Nikomedii żegluga dookoła Pontu Euksyńskiego" (1948);
- część wierszy w zbiorze "Antologia liryki greckiej" (1955);
- Ksenofont, "Historia grecka" (Biblioteka Przekładów z Literatury Antycznej, 1958);
- Julian Apostata, "Listy" (BPzLA, 1962).


PRACE WŁASNE:
- Stanisław Brzozowski jako człowiek (1912);
- Symonides z Amorgos jako twórca parodii literackiej (1918);
- Z motywów wędrownych pochodzenia klasycznego I-III (1921-1935);
- O jednej elegii greckiej spornego pochodzenia (1922);
- Przyczynki do fragmentów tetrametrycznych Archilocha (1923);
- Z dziejów jambu ludowego w Grecji (1925);
- Ze studiów nad liryką grecką I-III (1928-1937);
- Stezychor, jego chronologia i miejsce w literaturze (1929);
- Sylwety greckie (1935);
- Piewca walki o wolność i niepodległość, Simonides z Keos (1947);
- Solon i dochowane urywki jego poezji (1950);
- Z młodszych bukolików greckich: Moschos, Bion (1952).

[mg_gdynia]

Zapomniałem dodać:

ZMARŁ W POZNANIU.

[mg_gdynia]

TADEUSZ MIKULSKI (1909-1958).


Urodził się w miejscowości Chobotowo (obwód tambowski, Rosja), natomiast zmarł we Wrocławiu.

Ukończył gimnazjum w Toruniu, gdzie jego opiekunem był Zygmunt Mocarski (1894-1941).

W latach 1927-1930 odbył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, zaś
w latach 1929-1932 na Uniwersytecie Jagiellońskim (Kraków), pod kierunkiem
Ignacego Chrzanowskiego.

W latach 1932-1936 pracował w dziale starych druków Biblioteki Narodowej
(Warszawa), pod zwierzchnictwem Kazimierza Piekarskiego.

W roku akademickim 1936/1937 był asystentem Juliana Krzyżanowskiego
na UW.

W latach 1937-1938 przebywał na stypendium naukowym w Paryżu.

W 1939 r. bronił Warszawy przed najazdem Niemców (hitlerowców),
następnie uczestniczył w podziemiu niepodległościowym i tajnym
nauczaniu, był żołnierzem Armii Krajowej (AK) i uczestnikiem
Powstania Warszawskiego, wziętym do niemieckiej niewoli.

Od 1945 roku na Uniwersytecie Wrocławskim, habilitowany w roku
1946, profesor od 1947 r.

Współtwórca Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk,
organizator i kierownik pracowni historii literatury polskiej
epoki oświecenia we Wrocławiu (1948), współredaktor
"Pamiętnika Literackiego" (od 1953 naczelny), 1947-
-1952 współredagował "Zeszyty Wrocławskie".

Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego
i Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.


GŁÓWNE PRACE:
- Ród Zoilów (1933);
- Spotkania wrocławskie (1950 i n.);
- Ze studiów nad oświeceniem (1956);
- W kręgu oświeconych (1960);
- Temat Wrocław (1961 i n.);
- Rzeczy staropolskie (1964);
- Miniatury krytyczne (1976).

[mg_gdynia]

STANISŁAW HERBST (1907-1973).


Urodził się w miejscowości Rakvere (Estonia), natomiast zmarł w Warszawie (stolicy Polski).

Był historykiem wojskowości, miast i kultury, zajmował się też geografią historyczną.

Od 1954 roku profesor Uniwersytetu Warszawskiego, od roku 1957 - profesor
Wojskowej Akademii Politycznej.

Od 1956 r. prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego.

GŁÓWNE PRACE:
- Toruńskie cechy rzemieślnicze (1933);
- Wojna moskiewska 1507-08 (1935);
- Wojna inflancka 1600-1602 (1938);
- Zamość (1955);
- Miasta i mieszczaństwo renesansu polskiego (1955);
- Polska kultura mieszczańska na przełomie XVI i XVII wieku (1956);
- Dzieje Insurekcji Kościuszkowskiej i trzeci rozbiór Polski (Historia Polski II/1, 1958);
- Historia wojskowa: treść, dzieje, metoda i metodologia (1961);
- Umysłowość i ideologia polska w XVII wieku (1969).

[mg_gdynia]

JERZY STEMPOWSKI (1894-1969).


Urodził się w majątku Szebutyńce koło miasta Berdyczów (Ukraina-Podnieprze, ziemia
I Rzeczpospolitej Polskiej, zajęta przez Rosję w II rozbiorze Polski [1793]).

Studiował przed I Wojną Światową w Krakowie ("Galicja"), München (Niemcy-Bawaria)
i Zurichu (Szwajcaria).

W II Rzeczpospolitej Polskiej był: korespondentem Polskiej Agencji Telegraficznej
(Paryż, Genewa, Berlin); urzędnikiem Prezydium Rady Ministrów, potem Banku
Rolnego; wykładowcą Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej; uczestnikiem
życia literackiego Warszawy (w 1934: w rosyjskim klubie literackim Domek).

Od 1940 roku przebywał w Szwajcarii, skąd współpracował z polskimi pismami
"Kultura" (Paryż) i "Wiadomości" (Londyn).

Współtwórca nowoczesnego eseju literackiego w międzywojennej Polsce
(obok Tadeusza "Boy"-a Żeleńskiego i Bolesława Micińskiego).

Zmarł w szwajcarskim Bernie.


GŁÓWNE DZIEŁA:
- Pielgrzym (1924);
- Pan Jowialski i jego spadkobiercy (1931);
- Klimat życia i klimat literatury;
- Czytając Tukidydesa;
- Graniczne punkty sztuki u naturalistów;
- Chimera jako zwierzę pociągowe (1933);
- Dzieci Warszawy w początkach XX stulecia;
- Wronia i Sienna;
- Dziennik podróży do Austrii i Niemiec (1946);
- La Terre bernois (1954);
- Eseje dla Kasandry (1961);
- Od Berdyczowa do Rzymu (1971);
- Listy z ziemi berneńskiej (1974).

[mg_gdynia]

JAN PARANDOWSKI (1895-1978).


Urodził się we Lwowie (Ruś Czerwona czyli Ruś Halicka - ziemia I Rzeczpospolitej Polskiej,
zajęta przez Cesarstwo Austrii w I rozbiorze Polski [1772]).

Ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, a w latach 1913-1914 i 1920-1923 studiował
filologię klasyczną i archeologię na Uniwersytecie Lwowskim (im. Jana Kazimierza) -
- przerwa w latach 1914-1920 była spowodowana internowaniem w Rosji.

W latach 1922-1924 był kierownikiem literackim wydawnictwa Altenberga we Lwowie,
m. in. założył i redagował ze Stanisławem Wasylewskim (1885-1953) serię wyd.
"Wielcy Pisarze i Pan" (przekłady z literatur klasycznych).

W latach 1924-1926 odbywał podróże badawcze po Francji, Włochach (Italii) i Grecji.

Od 1929 roku mieszkał w Warszawie, w roku 1930 był sekretarzem redakcji pisma
"Pamiętnik Warszawski".

Od 1931 roku członek zarządu Polskiego PEN-Clubu, w l. 1933-1978 jego prezes.

Podczas okupacji niemieckiej uczestnik podziemnego życia kulturalnego W-wy.

W latach 1945-1948 wykładowca kultur antycznych i literatury porównawczej
na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Od 1956 roku członek władz SEC (Stowarzyszenie Kultury Europejskiej),
od r. 1962 - wiceprzewodniczący międzynarodowego PEN-Clubu.

Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1945 r.),
doktor honoris causa KUL (1976).

Zmarł w Warszawie.


OPRACOWANIA:
- Pisarze świata Mickiewiczowi (antologia, 1962).

WSPÓŁAUTOR:
- O sztuce tłumaczenia (1955).

PRZEKŁADY:
- Longos, "Dafnis i Chloe" (1925);
- Einhard, "Życie Karola Wielkiego" (1935);
- Cezar, "O wojnie domowej" (1951);
- Homer, "Odyseja" (prozą, 1953);
- Teofilakt Symokatta, "Listy" (1953).

PISMA WŁASNE:
- Rousseau (1913);
- Salome (1920);
- Antinous w aksamitnym berecie (1922);
- Mitologia (1924);
- Eros na Olimpie (1924);
- Rzym czarodziejski (1924);
- Dwie wiosny (1927);
- Wojna trojańska (1927);
- Król życia (1930);
- Dysk olimpijski (1933);
- Odwiedziny i spotkania (1934);
- Przygody Odyseusza (1935);
- Niebo w płomieniach (1936);
- Trzy znaki Zodiaku (1938);
- Godzina śródziemnomorska (1949);
- Alchemia słowa (1951);
- Zegar słoneczny (1953);
- Szkice I-II (1953-1968);
- Petrarka (1956);
- Podróże literackie (1958);
- Z antycznego świata (1958);
- Mój Rzym (1959);
- Wspomnienia i sylwety (1960);
- Powrót do życia (1961);
- Wrześniowa noc (1962);
- Grecja (zdjęcia Zbigniew Parandowski, 1962);
- Luźne kartki (1965);
- Akacja (1967);
- Rzym (zdj. Z. Parandowski, 1968);
- Pod zamkniętymi drzwiami czasu (1975).

[mg_gdynia]

ALEKSANDER GIEYSZTOR (1916-1999).


Urodził się w Moskwie (pierwszej i obecnej stolicy Rosji), zmarł w Warszawie (stolicy Polski).

W 1936 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim (w Warszawie).

Tamże doktoryzował się w r. 1945, a habilitował rok później - profesor nadzwyczajny
od 1949 roku, zwyczajny od roku 1970 (historia średniowieczna Polski i nauki
pomocnicze historii).

Członek Polskiej Akademii Nauk (Warszawa) - od 1972 korespondent; od 1980 -
- rzeczywisty; 1981-1984 i 1990-1992 prezes PAN.

W latach 1955-1975 dyrektor Instytutu Historii UW; 1980-1991 dyrektor Zamku
Królewskiego w Warszawie.

Członek wielu zagranicznych Akademii i instytutów naukowych, doktor
honoris causa uniwersytetów w Budapeszcie, Paryżu i Moskwie.


GŁÓWNE PRACE:
- Władza Karola Wielkiego w opinii współczesnej (1938);
- Zarys nauk pomocniczych historii (1948);
- Geneza wypraw krzyżowych (1950);
- Zarys dziejów pisma łacińskiego (1972);
- Zamek Królewski w Warszawie (1973);
- Mitologia Słowian (1982).