POLACY ZE WSCHODU - WYBITNI MYŚLICIELE

Relacje.

Moderators: Anonymous, jan, Moderatorzy

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Mon Dec 20, 2010 12:23 pm

STANISŁAW LEŚNIEWSKI (1886-1939).


Urodził się w miejscowości Sierpuchowo koło Moskwy (pierwszej stolicy Rosji),
jako syn polskiego inżyniera pracującego w Cesarstwie Rosyjskim.

Przypuszczalnie skończył gimnazjum klasyczne w Irkucku (Rosja-Syberia).

W młodości działał w Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy
(SdKPiL), do której przyjął go Feliks Dzierżyński (1877-1926).

Studiował w Lipsku, Heidelbergu i Monachium, gdzie był m. in.
słuchaczem Hansa Corneliusa (1863-1947).

W roku 1912 doktoryzował się na Uniwersytecie Lwowskim,
u Kazimierza Twardowskiego (1866-1938).

Po wybuchu I Wojny Światowej wyjechał do Rosji, gdzie
przez kilka lat uczył matematyki w polskim gimnazjum
w Moskwie.

W 1918 r. wrócił do Warszawy, gdzie został członkiem
Instytutu Filozoficznego.

W 1919 r. powołany na Katedrę Filozofii Matematyki
Uniwersytetu Warszawskiego, wspólnie z Janem
Łukasiewiczem (1878-1956) zapoczątkował
"warszawską szkołę logiczną".

Stworzył trzy ważne systemy formalne:
prototetykę, ontologię i mereologię.


GŁÓWNE PRACE STANISŁAWA LEŚNIEWSKIEGO:
- Przyczynek do analizy zdań egzystencjalnych (1911);
- Próba dowodu ontologicznej zasady sprzeczności (1912);
- Krytyka logicznej zasady wyłączonego środka (1913);
- Czy klasa klas, nie podporządkowanych sobie, jest podporządkowana sobie? (1914);
- Podstawy ogólnej teorii mnogości (1916);
- O podstawach matematyki (1927-1931);
- Über Funktionen, deren Felder Gruppen mit Rücksicht auf diese Funktionen sind (1929);
- Grundzüge eines neuen Systems der Grundlagen der Mathematik (1929);
- Über die Grundlagen der Ontologie (1930);
- Über Definitionen in der sogenannten Theorie der Deduktion (1931).


Stanisław Leśniewski zmarł w Warszawie - na raka spowodowanego paleniem tytoniu.


POŚMIERTNIE WYDANO:
Stanisław Leśniewski - Collected Works I-II (1992).

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Tue Dec 21, 2010 12:20 pm

STANISŁAW ŁEMPICKI (1886-1947).


Urodził się w miejscowości Kamionka Strumiłowa niedaleko miasta Lwów (Ruś Czerwona czyli
Ruś Halicka - ziemia I Rzplitej Polskiej, zagarnięta przez Austrię w I rozbiorze Polski [1772]).

W latach 1904-1911 studiował na Uniwersytecie Lwowskim polonistykę pod kierunkiem
Józefa Kallenbacha i Wilhelma Bruchnalskiego oraz prawo.

Po ukończeniu studiów został nauczycielem gimnazjalnym, m. in. we Lwowie.

W roku 1913 obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Lwowskim (UJK).

Współpracował z pismami "Wiek Nowy" (1918-1923) i "Gazeta Lwowska"
(1928-1934).

W 1921 roku założył czasopismo "Wiadomości z Dziejów Wychowania
i Szkolnictwa w Polsce".

W roku 1922 habilitował się na Uniwersytecie Jana Kazimierza (ULw).

Od 1924 r. był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry
Oświaty i Szkolnictwa na UJK (od 1933 jako profesor zwyczajny).

Od r. 1925 był kierownikiem literackim Wydawnictwa Ossolineum.

W latach 1925-1934 współredagował pismo "Pamiętnik Literacki".

W roku 1927 zainicjował pismo "Minerwa Polska", poświęcone
dziejom szkolnictwa polskiego.

Od 1928 r. członek Towarzystwa Naukowego we Lwowie,
od 1929 - czł. korespondent PAU (1947 - rzeczywisty).

Redaktor "Encyklopedii wychowania" I-III (1933-1939),
współpracownik Polskiego Słownika Biograficznego.

W latach 1939-1941 profesor literatury staropolskiej
na Uniwersytecie Lwowskim; 1941-1944 - biblio-
tekarz w Ossolineum; 1944-1945 - wykładowca
historii literatury polskiej na Uniw. Lwowskim.

Od 1945 na Uniwersytecie Jagiellońskim
(od 1946 jako profesor zwyczajny).


GŁÓWNE PRACE STANISŁAWA ŁEMPICKIEGO:
- Bibliografia historii literatury i krytyki literackiej polskiej za rok 1906 (1908);
- Ze studiów nad Janem Zamoyskim jako humanistą (1912);
- Działalność Jana Zamoyskiego na polu szkolnictwa 1573-1605 (1921);
- Medyceusz polski XVI w. (1929);
- Mickiewicz - Krasicki (1936);
- Polskie tradycje wychowawcze (1936);
- Polski ideał wychowawczy (1937);
- Biskupi polskiego renesansu (1938);
- Opiekunowie kultury w Polsce (1938);
- Rola wieku złotego w dziejowym procesie formowania się kultury duchowej (1938).


Stanisław Łempicki zmarł w Krakowie.


POŚMIERTNIE WYDANO:
- Wspomnienia ossolińskie (1948);
- Heinrich Heine "Poezje wybrane" (1951, tłum. St. Łempicki);
- Renesans i humanizm w Polsce. Materiały do studiów (1952);
- Złote paski (1957, autobiografia);
- Mecenat wielkiego kanclerza. Studia o Janie Zamoyskim (1980);
- Wiek złoty i czasy romantyzmu w Polsce (1992).

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Wed Dec 22, 2010 12:12 pm

JAN ŁUKASIEWICZ (1878-1956).


Urodził się we Lwowie (Ruś Czerwona czyli Ruś Halicka - ziemia I Rzeczpospolitej Polskiej,
zagarnięta przez Cesarstwo Austrii podczas I rozbioru Polski [rok 1772]).

W roku 1897 ukończył gimnazjum filologiczne we Lwowie, po czym zaczął studiować na
Uniwersytecie Lwowskim: prawo, filozofię (K. Twardowski, Wojciech Dzieduszycki
[1848-1909]), matematykę.

W roku 1902 obronił doktorat z filozofii na ULw (promotor: Kazimierz Twardowski).

W 1905 r. studiował filozofię w niemieckim Berlinie i belgijskim Lowanium
(francuskie Louvain, niderlandzkie Leuven).

W roku 1906 habilitował się i uzyskał docenturę na ULw, uczestniczył też
w seminarium Alexiusa Meinonga (1853-1920) w austriackim Grazu.

Od 1911 r. profesor nadzwyczajny ULw, w latach 1912-1914 wykładał
tam rachunek prawdopodobieństwa, logikę i współczesną filozofię.

Od 1915 prof. odrodzonego Uniwersytetu Warszawskiego, w latach
1915-1918 wykładał tam logikę, metodologię ogólną, teorię relacji,
historię filozofii nowożytnej, filozofię Kanta, historię filozofii po-
kantowskiej.

W 1918 r. prorektor UW, w r. 1919 minister Wyznań Religijnych i
Oświecenia Publicznego w rządzie Ignacego J. Paderewskiego
(1860-1941).

Od 1920 roku prof. zwyczajny UW: do r. 1928 na Wydziale
Filozoficznym, potem na Matematyczno-Przyrodniczym.

W latach 1922/1923 i 1931/1932 rektor Uniw. Warszaw.

W l. 1918-1939 wspólnie ze Stanisławem Leśniewskim
i Alfredem Tarskim (1901-1983) stworzył
"warszawską szkołę logiczną".

W 1937 organizator i prezes Polskiego Towarzystwa
Logicznego, inicjator pisma "Collectanea Logica".

Podczas okupacji niemieckiej (hitlerowskiej) pracownik archiwum miejskiego Warszawy,
prowadził tajne nauczanie.

Nie chcą znaleźć się pod władzą sowiecką, w 1944 roku uciekł przez Niemcy do Belgii,
gdzie w Brukseli (franc. Bruxelles, niderl. Brussel) wykładał logikę matematyczną
w Polskim Instytucie Naukowym (1945).

Od 1946 roku - zaproszony przez Królewską Akademię Irlandzką w Dublinie -
do końca życia wykładał na niej logikę matematyczną.

Doktor honoris causa: UW (1924); Uniwersytetu w Münster (Niemcy, 1938);
Trinity College w Dublinie (Irlandia, 1955).


GŁÓWNE PRACE JANA ŁUKASIEWICZA:
- O indukcji jako inwersji dedukcji (1903);
- Analiza i konstrukcja pojęcia przyczyny (1906);
- O zasadzie sprzeczności u Arystotelesa (1910 i n.);
- O nauce i filozofii (1915);
- Interpretacja liczbowa teorii zdań (1922-1923);
- Sprawozdanie z działalności UW za r. ak. 1922/1923 (1925);
- Elementy logiki matematycznej (1929 i n.);
- Untersuchungen über den Aussagenkalkül (1930, współautor A. Tarski);
- Z historii logiki zdań (1934);
- W obronie logistyki. Myśl katolicka wobec logiki współczesnej (1937);
- Aristotle's Syllogistic from the Standpoint of Modern Formal Logic (1951 i n., też po polsku).


Jan Łukasiewicz zmarł w Dublinie i tam został pochowany.


POŚMIERTNIE WYDANO:
- Z zagadnień logiki i filozofii. Pisma wybrane (1961);
- Selected Works (1970).

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Thu Dec 23, 2010 11:40 am

DALSI MYŚLICIELE...

...BĘDĄ PO ŚWIĘTACH!

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Mon Dec 27, 2010 12:58 pm

KAZIMIERZ PIEKARSKI (1893-1944).


Urodził się w miejscowości Tirgu Jiu (Rumunia-Wołoszczyzna-Oltenia) jako Irydion Piekarski,
syn Witolda Piekarskiego (1857-1909), działacza socjalistycznej grupy "Równość"
(1879-1881), skazanego w pierwszym w Polsce procesie socjalistów,
przeprowadzonym w 1880 roku w Krakowie.

Został ochrzczony jako Kazimierz staraniem matki, dopiero po przeprowadzce do "Galicji".

Uczęszczał do zakładu jezuitów w Chyrowie, potem do szkoły w Stanisławowie.

W latach 1917-1920 pracował w Bibliotece Polskiej Akademii Umiejętności
w Krakowie, w 1920 r. ukończył filologię polską i słowiańską
na Uniwersytecie Jagiellońskim (Kraków).

W latach 1920-1921 pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im.
Ossolińskich (Ossolineum) we Lwowie, potem uczestniczył w
rewindykacji polskich zbiorów bibliotecznych i archiwalnych
w Moskwie (Rosja).

Współtwórca Krakowskiego Towarzystwa Miłośników Książki,
redaktor pism "Exlibris" (1925-1929) i "Silva Rerum"
(1927-1928).

W latach 1925-1930 kierownik działu starych druków
Biblioteki Jagiellońskiej (Kraków), w 1926 r.
doktoryzował się na UJ.

W l. 1931-1943 kierownik działu starych druków
Biblioteki Narodowej (Warszawa), w 1937 roku
habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1939 roku członek PAU.

Zmarł w Łowiczu.


Stworzył warsztat do badań książki XV i XVI wieku.

Opisał zasoby starych druków kilku bibliotek polskich.

Odkrył fragmenty zaginionych dialogów Mikołaja Reja
("Kostyra z pijanicą", "Warwas z Lupusem",
"Zatargnienie Fortuny z Cnotą").


GŁÓWNE PRACE:
- Pierwsza drukarnia Floriana Unglera 1510-1516 (1926);
- Sygnety polskich drukarzy, księgarzy i nakładców, z. 1-3 (1926-1929);
- Bibliografia dzieł Jana Kochanowskiego. Wiek XVI i XVII (1930 i n.);
- Książka w Polsce XV i XVI w. (1932);
- Zadania bibliografii polskiej XVI stulecia (1936);
- Polonia typographica saeculi sedecimi, z. 1-2 (1936-1937).

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Tue Dec 28, 2010 1:27 pm

WŁADYSŁAW SEMKOWICZ (1878-1949).


Urodził się we Lwowie (Ruś Czerwona czyli Ruś Halicka - ziemia I Rzeczpospolitej Polskiej,
zajęta przez Cesarstwo Austrii w I rozbiorze Polski [1772]).

Był synem Aleksandra Semkowicza (1850-1923), wybitnego analityka i wydawcy źródeł.

Po ukończeniu lwowskiego gimnazjum, w latach 1896-1901 studiował na Uniwersytecie
Lwowskim prawo pod kierunkiem Oswalda Balzera (uwieńczone doktoratem)
i równolegle (1900-1902) historię pod kier. Tadeusza Wojciechowskiego
(1838-1919).

Jego pierwszą pracą była "Nagana i oczyszczenie szlachectwa w Polsce XIV i XV w."
(1900).

Największy wpływ wywarła na niego twórczość Franciszka Piekosińskiego (1844-
-1906) i Stanisława Krzyżanowskiego (1865-1917), reprezentujących
krakowskie środowisko historyczne.

Po ukończeniu studiów nauczał w gimnazjach Tarnowa i Lwowa, zaś w 1909 r.
habilitował się na ULw z nauk pomocniczych historii.

W 1916 r. powołany na katedrę pomocniczą historii i historii średniowiecznej
Uniwersytetu Jagiellońskiego (Kraków), od 1919 r. jako profesor zwyczajny.

Znawca paleografii i dyplomatyki, wydawca, genealog, heraldyk, sfragistyk.

PRACE WYDAWNICZE:
- Zapiska herbowa przemyska z r. 1478 (1900);
- Wywody szlachectwa w Polsce XIV-XVII w. (1911-1912);
- Mazowieckie przywileje rodowe (1909-1913);
- Akta unii Polski z Litwą (1932, współautor Stanisław Kutrzeba [1876-1946]);
- Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej (1932-48, współaut. ks. Jan Fijałek [1864-1936]);
- Materiały źródłowe do dziejów osadnictwa Górnej Orawy (1932-39);
- Kazania Świętokrzyskie (1934, współaut. Jan Łoś [1860-1928]).

Inicjator wydawania:
"MONUMENTA POLONIAE HISTORICA,
nova series" (od 1946 roku).

PRACE Z GENEALOGII-HERALDYKI-SFRAGISTYKI:
- Drużyna i Śreniawa (1900);
- Ród Pałuków (1907);
- Braterstwo szlachty polskiej z bojarstwem litewskim w unii horodelskiej 1413 r. (1913);
- Ród Awdańców (1920);
- Tradycja o kniaziowskim pochodzeniu Radziwiłłów (1920);
- Hanul, namiestnik wileński 1382-1387 i jego ród (1930).

Współtwórca POLSKIEGO TOWARZYSTWA HERALDYCZNEGO (Lwów 1908),
redaktor "Miesięcznika Heraldycznego" (1908-1915)
i "Rocznika Heraldycznego" (1920-1932).

PRACE Z GEOGRAFII HISTORYCZNEJ:
- Granica polsko-węgierska w oświetleniu historycznym (1919);
- Zagadnienie klimatu w czasach historycznych(1922);
- Geograficzne podstawy Polski Chrobrego (1925);
- Historyczno-geograficzne podstawy Śląska (1930).

Kierownik Komisji ATLASU HISTORYCZNEGO POLSKI
Polskiej Akademii Umiejętności.

PRACE NT. PODTATRZA:
- O Spisz, Orawę i Czadeckie (1930);
- Kiedy i skąd przyszli Polacy na Orawę (1931);
- Oswald Balzer jako obrońca Morskiego Oka (1933);
- Polacy i Słowacy w dziejowym stosunku (1938).

Przewodniczący KOMISJI NAZW TOPOGRAFICZNYCH PAU,
współpracującej po II Wojnie Światowej
z Ministerstwem Ziem Odzyskanych
i Ministerstwem Administracji.

Członek WYDZIAŁU HISTORYCZNO-FILOZOFICZNEGO PAU,
jego wieloletni sekretarz, potem dyrektor.

Przewodniczący KOMISJI HISTORYCZNEJ PAU.

Współpracownik INSTYTUTU ŚLĄSKIEGO
w Katowicach.

Więziony przez Niemców w hitlerowskim
obozie koncentracyjnym
SACHSENHAUSEN.

Zmarł w Krakowie.

POŚMIERTNIE WYDANO:
- Paleografia łacińska (1951);
- Przewodnik po zbiorach rękopisów wilanowskich (1961).

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Wed Dec 29, 2010 12:56 pm

ANDRZEJ TRETIAK (1886-1944).


Urodził się we Lwowie (Ruś Czerwona czyli Ruś Halicka - ziemia I Rzeczpospolitej Polskiej,
zajęta przez Cesarstwo Austrii w I rozbiorze Polski [1772]).

Był synem Józefa Tretiaka (1841-1923), wybitnego polskiego historyka literatury.

Ukończył krakowskie Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego, potem zaczął studia
polonistyczne i germanistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim (Kraków),
wkrótce poświęcając się filologii angielskiej, uzupełnianej następnie
w Wiedniu i Anglii.

DEBIUTOWAŁ rozprawką "Marlowe i Mickiewicz" (1907), po której przyszły:
- Oskar Wilde jako liryk (1907);
- Typ literacki Browninga i Hauptmanna (1908);
- Angielski poemat w XVII w. na cześć króla Jana III (1909).

W 1909 r. doktoryzował się na UJ, a w roku 1910 wydał pierwszą poważną
pracę: "John Harrington, epigramatysta dworski".

W 1911 r. wydał przekład "Ballady o więzieniu w Reading" Oskara Wilde'a.

Następnie udał się na studia agronomiczne w niemieckim Wrocławiu
(Breslau), które ukończył już w roku 1912.

Po ich ukończeniu podjął pracę w administracji rolnej, w której
przetrwał I Wojnę Światową (1914-1918), wojnę polsko-
-ukraińską o Ruś Halicką ("Galicję Wschodnią", 1918-
-1919) i wojnę polsko-bolszewicką (1919-1921).

Kiedy Stanisław Kot (1885-1975) i założona przez niego
Krakowska Spółka Wydawnicza zaczęły publikować
serię "Biblioteka Narodowa", Andrzej Tretiak został
czołowym współpracownikiem działu angielskiego.

OPRACOWAŁ w tej serii następujące książki:
- Szekspir, "Burza" (1921);
- Szekspir, "Makbet" (1922);
- Szekspir, "Hamlet" (przekład własny, 1922);
- Szekspir, "Król Lir" (przekład własny, 1923);
- Byron, "Powieści poetyckie" (1924);
- Szekspir, "Otello" (1927);
- Byron, "Manfred" i "Kain" (1928);
- Scott, "Waverley" (1929).

W 1922 r. objął nowo utworzoną katedrę anglistyki
Uniwersytetu Warszawskiego.

Z tą jego działalnością wiążą się następujące PRACE:
- Ogólna charakterystyka literatury angielskiej (1924);
- Literatura angielska w okresie romantyzmu (1928);
- Lord Byron (1930).

PRACE SPECJALISTYCZNE TRETIAKA DOT. OKRESU SZEKSPIROWSKIEGO:
- Z nowszej literatury szekspirowskiej (1922);
- Scena szekspirowska (1924);
- The Merchant of Venice and Alien Question (1929);
- Szekspirowskie tajemnice (1936);
- Kompozycja "Antoniusza i Kleopatry" (1937);
- Mąż stanu kanclerz Tomasz Morus i jego "Utopia" (1938).

DOT. OKRESU ROMANTYZMU:
- William Blake (1927);
- Beniowski w Anglii (1929);
- Walter Scott (1933);
- Byron - Chateaubriand - Słowacki (1935).

Z tym okresem wiąże się też komentowany przekład
"Szkiców" Ralpha Waldo Emersona (1803-1882).

PRACE DOT. OKRESU WIKTORIAŃSKIEGO:
- Kompozycja dramatu "Pippa Passes" R. Browninga (1935);
- Na marginesie lektury Dickensa (1936);
- Gerard Manley Hopkins S.J. (1939).

DOT. WIEKU XX:
- G. B. Shaw (1926);
- G. K. Chesterton (1926);
- Hilary Belloc (1930);
- Cykl dramatyczny J. Galsworthy'ego (1933);
- Z powodu "Lorda Jima" (1934);
- Saga o Forsyte'ach (1935);
- Zagadnienia literatury katolickiej w Anglii (1937);
- Socjologiczne podstawy rozwoju dramatu angielskiego XX w. (1939).

W roku akademickim 1935/1936 kurator Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego.

Wybrany dziekanem Wydziału Humanistycznego UW na rok 1939/1940, aż trzy lata
pełnił tę funkcję w konspiracji.

Członek tajnej organizacji, opiekującej się jeńcami-uciekinierami z niewoli niemieckiej,
w latach 1942-1944 ukrywał się przed Niemcami na wsi.

Aresztowany w Warszawie 13-IV-1944 roku, więziony przez Niemców na Pawiaku,
zwolniony z więzienia 27-VII-1944 roku.

Ponownie aresztowany w Warszawie 03-VIII-1944 roku, rozstrzelany tamże
przez Niemców wraz z synem Tomaszem i współpracownikami.

Observer
Członek Stowrzyszenia
Posts: 509
Joined: Thu May 03, 2007 8:09 pm

Post by Observer » Wed Dec 29, 2010 4:22 pm

mg_gdynia wrote:Ruś Czerwona czyli Ruś Halicka - ziemia I Rzeczpospolitej Polskiej,
zajęta przez Cesarstwo Austrii w I rozbiorze Polski [1772]


Nie można było przecież powiedzieć ze urodził się we Lwowie....
Trzeba koniecznie dodać OKRAS UDOWADNIAJĄCY ze ziemia była JEDYNIE NASZA :).

Długo się wstrzymywałem ale, skoro każda koleina biografia zaczyna się podobnie, to postanowiłem wnieść pewne urozmaicenie :), żeby czytający młodzieniec mógł sobie jakoś uświadomić ze jednak coś było na tych terenach :) PRZED I Rzeczpospolita Polska... i TA LUDNOŚĆ nie udało się całkowicie spolonizować oraz przeprowadzić jej całkowitą katolicyzacje nawet w przeciągu WIELE WIEKÓW (w odróżnieniu od Litwy...)


wiec czytamy szybko z netu (Wikipedia):

-------------

Червоная Русь (Красная Русь, укр. Червона Русь, лат. Russia Rubra) — часть Руси, расположенная на западе современной Украины и востоке Польши. Синонимами Червоной Руси являются исторические названия Галичина (Галиция) или Червенские города.

Червенские города упомянуты в летописях 981 года, когда великий князь Владимир Великий присоединил их к Киевской Руси. В 1018 году ими овладела Польша, однако уже в 1031 году они были возвращены в состав древнерусского государства. После распада Киевской Руси эти земли стали частью Галицко-Волынского княжества, с 1240 года под номинальной властью Золотой Орды.

В 1349 году началась Война за галицко-волынское наследство. Польский король Казимир III Великий организовал против Галицко-Волынского княжества большой поход и захватил Галичину. Червоная Русь вошла в состав Польши, в составе которой она пробыла как Русское воеводство вплоть до XVIII века.

--------------------

A to dla odmiany sposób przedstawiania w Polskiej Wikipedii... Proszę zwrócić uwagę na uzasadnienie nazwy i czas jej powstania :)...

-----------------------

Ruś Czerwona, łac. Ruthenia Rubra lub Russia Rubra – kraina historyczna na południowo-zachodniej Ukrainie oraz w południowo-wschodniej Polsce.

Jeden z poglądów głosi, że w nazwie zespoliły się dwa motywy: Grodów Czerwieńskich, oraz miano Chorwatów (Chrobatów) Czerwonych.

Obszar Rusi Czerwonej obejmował dorzecze Sanu i Dniestru po górną Prypeć.

Według profesora Władysława Semkowicza sama nazwa Ruś Czerwona powstała dopiero w XV wieku, podobny pogląd przedstawia w swojej pracy Początki Rusi profesor Henryk Paszkiewicz.

Niektórzy domniemywają jakoby kolorowe nazwy Rusi, w tym "Ruś Czerwona" powstały w XIII wieku i były zapożyczeniem od ludów ałtajsko-tureckich, które używały kolorów do oznaczenia kierunków geograficznych (czerwień = południe, biel=zachód, czerń=północ, przykładowo tur., tuw., ałt. wyraz "kara" czyli "czarny"; który w języku polskim zachował się jako pożyczka językowa dotycząca maści końskiej; symbolizował również północ. Analogicznie w tym okresie powstały też takie nazwy jak Ruś Czarna (powyżej Polesia) i Ruś Biała (na północ od Rusi Czarnej).

Pod względem politycznym od 1240 do 1339 roku większość tego obszaru, w tym Ruś Halicka znajdowała się pod kontrolą chanatu tatarskiego. Następnie w roku 1340 posiadł Ruś Czerwoną Kazimierz III Wielki, prawem spadkobrania i przyłączył do państwa polskiego. Głównymi ośrodkami administracyjnymi były wtedy Lwów, Przemyśl i Halicz. Na krótko do Węgier włączył Ruś Czerwoną król Ludwik Węgierski, którą przywróciła Polsce w 1387 roku królowa Jadwiga. Po unii lubelskiej Ruś Czerwoną zaczęto nazywać Koronną.

-------------------

A wiec reasumując, na rdzenne polskie ziemi to nie specjalnie pasuje (nawet nazwa Rus.. :) ). Dziwie się jak poważni i szanowani naukowcy nie udowodnili ze i nazwa Rus tez wywodzi się od tatarów :) czy tez powstała w wieku może tak w XIV :) ? no nie? - byłoby jeszcze bardziej udowodnione ze nam to się należy :)...

Wiec pokory trochy się przyda z tym przeliczaniem co do kogo i w jaki sposób należało i t.d. TERAZ TO NIE MA JUŻ ŻADNEGO ZNACZENIA...

Ja nie neguje ze Lwow zawsze był Polskim miastem (jak niektórzy nowoczesne Ukraińcy historycy), ale wolałbym słysząc CALA historie lub ŻADNĄ przy tej okazji!
Last edited by Observer on Thu Dec 30, 2010 1:17 pm, edited 1 time in total.
nie ma podpisu :)

jan
Administrator
Posts: 5500
Joined: Wed Feb 07, 2007 10:05 pm

Post by jan » Wed Dec 29, 2010 8:42 pm

Prosiłem Macieja, by popisał o Polakach zasłużonych dla kultury polskiej i rosyjskiej równocześnie,
stało się to po rozmowie o Zielińskim, Spasowiczu, Janie Niecisławie Ignacym Baudouin de Courtenay, których sobie odświeżyłem.
Rozmawialiśmy też chyba o Sergiuszu Hessenie, Rosjaninie zasłużonym dla polskiej kultury,
jest też Sokrat Starynkiewicz, też Moskal...

Maciej zrobił z tego poczet myślicieli urodzonych za Bugiem,
za każdym razem podkreślając "naszość" tych ziem.
Robi tak Maciej, bo on niewątpliwie wielkim patriotą jest.

I cześć.


Maciej jest człowiekiem wolnym i na wolnym forum może swobodnie prezentować swoje poglądy.
Jest to dla mnie bardzo pouczające, ale... po jaki czort (przepisując pracowicie) sypać datami, bibliografiami...
Czy nie lepiej odesłać czytelnika do Wikipedii?
jan urbanik

Moje poglądy nie są jedynie słuszne, są za to moje jedyne.
Nie zależą one od koniunktury, a od stanu mojej świadomości.
Nie piszę wszystkiego, co wiem - piszę to, co uznaję za stosowne.

mg_gdynia
Członek Stowrzyszenia
Posts: 384
Joined: Tue Nov 16, 2010 3:20 pm

Post by mg_gdynia » Thu Dec 30, 2010 2:38 pm

Nie było mowy o "Polakach zasłużonych dla kultury polskiej i rosyjskiej równocześnie" -

- mowa była o Polakach ze Wschodu, czynnych w życiu naukowym rosyjskim,

a ja to rozszerzyłem na Ruś Halicką ("Galicję Wschodnią") - też Wschód.


Jan N. Baudouin de Courtenay nie był ze Wschodu, lecz z Mazowsza.

Spasowicz sam nie wiedział czy jest Polakiem, czy Rosjaninem.

Hessen był po prostu Rosjaninem, czynnym w Polsce.

Starynkiewicz był Białorusinem i urzędnikiem.


Nigdzie żadnej "naszości" nie podkreślałem -

- trzeba czytać to, co się pisze,

a nie własne uprzedzenia.


PS. Ziemia Czerwieńska to dzisiejsza Chełmsko-Przemysko-Rzeszowska

(pierwotnie polska, potem zajęta i kolonizowana przez Ruś Halicką).

Nazwa Ruś Czerwona w istocie pojawiła się późno, dla odróżnienia

od Rusi Czarnej (Grodzieńsko-Nowogródeckiej) i Białej

(Mińsko-Połocko-Witebsko-Mohylewskiej)

w Wielkim Księstwie Litewskim.

Post Reply

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 3 guests