1. IMMANUEL KANT - "DZIEŁA ZEBRANE", tom I: "Pisma przedkrytyczne".
Książkę wydało Wydawnictwo Naukowe UMK (Toruń), rok 2010.
Będzie to DRUGIE W JĘZYKU POLSKIM - po Arystotelesie -
ZBIOROWE WYDANIE DZIEŁ FILOZOFA OBCEGO
(Kotarbiński, Tatarkiewicz, Ingarden, Krąpiec
swoje wydania zbiorowe już mieli...).
CAŁOŚĆ jest planowana na SZEŚĆ TOMÓW.
2. WRESZCIE Biblioteka Klasyków Filozofii (Wyd. Nauk. PWN) zaczęła wydawać
GŁÓWNY NURT ŚREDNIOWIECZNEJ FILOZOFII CHRZEŚCIJAŃSKIEJ:
TOMASZ z AKWINU - Komentarz do "Księgi o przyczynach" (2010).
Pierwsza jaskółka wiosny nie czyni, ale... TAK TRZYMAĆ!
3. HENRYK RZEWUSKI - "WĘDRÓWKI UMYSŁOWE. MIESZANINY OBYCZAJOWE".
(Biblioteka klasyki polskiej myśli politycznej, Ośrodek Myśli Politycznej 2010).
Wyjątkowo oryginalne połączenie katolickiego tradycjonalizmu szlacheckiego
i skrajnego lojalizmu prorosyjskiego. Dziełem Rzewuskiego były też
poczytne powieści "Listopad" i "Pamiątki Soplicy" - ta ostatnia
zainspirowała Mickiewicza do napisania "Pana Tadeusza"...
NOWOŚCI KSIĘGARSKIE
Moderators: Anonymous, jan, Moderatorzy
Prostuję swoją pomyłkę:
Henryk Rzewuski napisał "Pamiątki Soplicy"
POD WPŁYWEM SPOTKANIA Z MICKIEWICZEM
na emigracji - w Rzymie latem 1830-ego roku.
"Pan Tadeusz" ukazał się zagranicą w 1834 r.,
a "Pamiątki Soplicy" w kraju w roku 1839.
Miały one być "tradycjonalistyczno-sarmacką"
polemiką z "postępowo-napoleońskim"
poematem Mickiewicza.
Henryk Rzewuski napisał "Pamiątki Soplicy"
POD WPŁYWEM SPOTKANIA Z MICKIEWICZEM
na emigracji - w Rzymie latem 1830-ego roku.
"Pan Tadeusz" ukazał się zagranicą w 1834 r.,
a "Pamiątki Soplicy" w kraju w roku 1839.
Miały one być "tradycjonalistyczno-sarmacką"
polemiką z "postępowo-napoleońskim"
poematem Mickiewicza.
JAN SKOCZYŃSKI, JAN WOLEŃSKI - "HISTORIA FILOZOFII POLSKIEJ"
("Myśl Filozoficzna", Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, wydanie I).
ZALETĄ książki jest dociągnięcie tej historii do roku 1989,
gdyż wcześniejsze tego typu syntetyczne opracowanie całościowe
(Wiktor Wąsik - "Historia filozofii polskiej" I-II, Pax, W-wa 1958-1966)
było doprowadzone tylko do końca polskiego romantyzmu (tj. do roku 1863).
WADĄ tej książki jest natomiast zbyt marginalne potraktowanie
Lubelskiej Szkoły Filozofii Chrześcijańskiej (neotomistycznej -
- Gogacz, Krąpiec, Swieżawski, Wojtyła, Zdybicka i in.).
("Myśl Filozoficzna", Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, wydanie I).
ZALETĄ książki jest dociągnięcie tej historii do roku 1989,
gdyż wcześniejsze tego typu syntetyczne opracowanie całościowe
(Wiktor Wąsik - "Historia filozofii polskiej" I-II, Pax, W-wa 1958-1966)
było doprowadzone tylko do końca polskiego romantyzmu (tj. do roku 1863).
WADĄ tej książki jest natomiast zbyt marginalne potraktowanie
Lubelskiej Szkoły Filozofii Chrześcijańskiej (neotomistycznej -
- Gogacz, Krąpiec, Swieżawski, Wojtyła, Zdybicka i in.).
Skczyński... przy okazji Stachniuk i Zadruga
Skoczyński... przy okazji Stachniuk i Zadruga
Przywołany tu został Jan Skoczyński.
Jest on też autorem książki "Neognoza polska",
(Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2004)
monografii poświęconej myśli Jana Stachniuka.
Czytamy tam:
"Człowiek Stachniuka jest istotą boską, która popadła w niewolę pierwiastka duchowego,
narzuconego mu przez religie objawione.
Aby odzyskać wą boskość, której synonimem jest człowieczeństwo, musi podjąć dzieło przebudowy świata.
Zadanie to ma wymiar moralny i metafizyczny zarazem.
Archimedesowym punktem tego zadania jest 'odrzucenie boskiej woli tworzenia'
i zastąpienie go twórczą wolą człowieka.
W dziele tym Stachniuk dostrzegł ważne zadanie, zwłaszcza że w procesie zbawiania świata przez kulturę
przewidział dla siebie rolę proroka.
Rezygnuje z niej jednak nie tylko z powodów osobistych;
właściwą przyczyną tej rezygnacji jest przeświadczenie, że 'czas na to jeszcze daleki'."
Ostatni akapit książki Skoczyńskiego brzmi tak:
"W momencie przygotowywania tego tekstu dla wydawnictwa, otrzymałem najnowszą książkę o Stachniuku.
Jej autor, wielokrotnie cytowany przeze mnie badacz jego życia i twórczości, w zakończeniu swej pracy napisał:
'(...) podsumowując jego (Stachniuka) działalność trzeba jednak przyznać, że poruszał problemy o wielkiej randze."
Ze zdaniem tym trudno się nie zgodzić."
A przy okazji (chronologicznie):
- Stanisław Potrzebowski: "Zadruga. Eine voelkische Bewegung in Polen"
Institut fuer angewandte Sozialgeschichte, Bonn 1982
Tłumaczenie (maszynopis): Bogusław Stępiński, Olkusz 1985:
"Zadruga. Ruch nacjonalistyczny w Polsce" w posiadaniu Biblioteki Społecznej
- Waldemar Bujak" "Historia Stronnictwa Pracy 1937-1946-1950"
Ośrodek dokumentacji i Studiów Społecznych, Warszawa 1988 (rzetelne).
- Andrzej Andrusiewicz: "Stronnictwo Pracy 1937-1950"
PWN 1988
- Bogumił Grott: " Religia Cywilizacja Rozwój. Wokół idei Jana Stachniuka"
Zakład Wydawniczy "Nomos", Kraków 2003.
Wszystkie książki Stachniuka są dostępne w gdańskiej bibliotece PAN,
najprawdopodobniej za sprawą prof. Damazego Tilgnera, profesora Politechniki Gdańskiej,
przyjaciela Jana Stachniuka i zadrużanina.
Czy biblioteka ta ma tłumaczenie Potrzebowskiego - keine Ahnung.
Przywołany tu został Jan Skoczyński.
Jest on też autorem książki "Neognoza polska",
(Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2004)
monografii poświęconej myśli Jana Stachniuka.
Czytamy tam:
"Człowiek Stachniuka jest istotą boską, która popadła w niewolę pierwiastka duchowego,
narzuconego mu przez religie objawione.
Aby odzyskać wą boskość, której synonimem jest człowieczeństwo, musi podjąć dzieło przebudowy świata.
Zadanie to ma wymiar moralny i metafizyczny zarazem.
Archimedesowym punktem tego zadania jest 'odrzucenie boskiej woli tworzenia'
i zastąpienie go twórczą wolą człowieka.
W dziele tym Stachniuk dostrzegł ważne zadanie, zwłaszcza że w procesie zbawiania świata przez kulturę
przewidział dla siebie rolę proroka.
Rezygnuje z niej jednak nie tylko z powodów osobistych;
właściwą przyczyną tej rezygnacji jest przeświadczenie, że 'czas na to jeszcze daleki'."
Ostatni akapit książki Skoczyńskiego brzmi tak:
"W momencie przygotowywania tego tekstu dla wydawnictwa, otrzymałem najnowszą książkę o Stachniuku.
Jej autor, wielokrotnie cytowany przeze mnie badacz jego życia i twórczości, w zakończeniu swej pracy napisał:
'(...) podsumowując jego (Stachniuka) działalność trzeba jednak przyznać, że poruszał problemy o wielkiej randze."
Ze zdaniem tym trudno się nie zgodzić."
A przy okazji (chronologicznie):
- Stanisław Potrzebowski: "Zadruga. Eine voelkische Bewegung in Polen"
Institut fuer angewandte Sozialgeschichte, Bonn 1982
Tłumaczenie (maszynopis): Bogusław Stępiński, Olkusz 1985:
"Zadruga. Ruch nacjonalistyczny w Polsce" w posiadaniu Biblioteki Społecznej
- Waldemar Bujak" "Historia Stronnictwa Pracy 1937-1946-1950"
Ośrodek dokumentacji i Studiów Społecznych, Warszawa 1988 (rzetelne).
- Andrzej Andrusiewicz: "Stronnictwo Pracy 1937-1950"
PWN 1988
- Bogumił Grott: " Religia Cywilizacja Rozwój. Wokół idei Jana Stachniuka"
Zakład Wydawniczy "Nomos", Kraków 2003.
Wszystkie książki Stachniuka są dostępne w gdańskiej bibliotece PAN,
najprawdopodobniej za sprawą prof. Damazego Tilgnera, profesora Politechniki Gdańskiej,
przyjaciela Jana Stachniuka i zadrużanina.
Czy biblioteka ta ma tłumaczenie Potrzebowskiego - keine Ahnung.
jan urbanik
Moje poglądy nie są jedynie słuszne, są za to moje jedyne.
Nie zależą one od koniunktury, a od stanu mojej świadomości.
Nie piszę wszystkiego, co wiem - piszę to, co uznaję za stosowne.
Moje poglądy nie są jedynie słuszne, są za to moje jedyne.
Nie zależą one od koniunktury, a od stanu mojej świadomości.
Nie piszę wszystkiego, co wiem - piszę to, co uznaję za stosowne.
Zadruga + Stachniuk = NEOPOGAŃSKI BEŁKOT
(nie warty czytania - chyba tylko jako ciekawostka religioznawcza).
Co do STRONNICTWA PRACY: było to ugrupowanie KATOLICKO-SPOŁECZNE,
powstałe w 1937 roku przez zjednoczenie dwóch partii: Chrześcijańskiej Demokracji
(Wojciecha Korfantego) i Narodowej Partii Robotniczej (Karola Popiela).
Jako takie przetrwało do roku 1946, kiedy to zostało rozwalone
przez "Stachniukowców-Zadrugowców", nasłanych na nie
przez komunistyczną Ubecję.
Warto w związku z tym przeczytać:
KAROL POPIEL - "Wspomnienia polityczne" (ODiSS, Warszawa 1983);
KAROL POPIEL - "Generał Sikorski w mojej pamięci"
(Wydawnictwo Unia Jerzy Skwara, Katowice 2008);
JERZY BRAUN - "Człowiek ze spiżu" (Odnowa, Londyn 1981).
PS. Nie wiem, co to "keine Ahnung".
(nie warty czytania - chyba tylko jako ciekawostka religioznawcza).
Co do STRONNICTWA PRACY: było to ugrupowanie KATOLICKO-SPOŁECZNE,
powstałe w 1937 roku przez zjednoczenie dwóch partii: Chrześcijańskiej Demokracji
(Wojciecha Korfantego) i Narodowej Partii Robotniczej (Karola Popiela).
Jako takie przetrwało do roku 1946, kiedy to zostało rozwalone
przez "Stachniukowców-Zadrugowców", nasłanych na nie
przez komunistyczną Ubecję.
Warto w związku z tym przeczytać:
KAROL POPIEL - "Wspomnienia polityczne" (ODiSS, Warszawa 1983);
KAROL POPIEL - "Generał Sikorski w mojej pamięci"
(Wydawnictwo Unia Jerzy Skwara, Katowice 2008);
JERZY BRAUN - "Człowiek ze spiżu" (Odnowa, Londyn 1981).
PS. Nie wiem, co to "keine Ahnung".
Who is online
Users browsing this forum: No registered users and 48 guests