yourdomain.com

Jeśli uważasz, że kobieta ma robić w polu, a mężczyzna w tym czasie – omawiać ważne sprawy rangi międzynarodowej w kawiarni, to poczujesz się w Albanii, jak u siebie :)

Wczoraj w Bibliotece Społecznej Helena Michel (archeolog, architekt wnętrz) opowiadała, jak zwykle ciekawie, o swych wrażeniach z turystycznej podróży po Albanii i prezentowała zdjęcia.
Generalnie ludzie są tam bardzo przyjaźni, ale z gospodarowaniem jest gorzej. Brakuje ładu przestrzennego, z jednej strony można podziwiać piękny krajobraz z infrastrukturą turystyczną, z drugiej strony straszą ruiny bezstylowych domów i wszechobecne śmieci, rzędy betonowych schronów. Trudno też o dobre drogi i ich oznakowanie, a odnalezienie szlaków na mapie jest czasami niespodzianką. Nie dziwi więc fakt, że do zwiedzania okolic jest potrzebny dobry samochód terenowy.
Niemniej kraj ten jest skazany na powodzenie – położenie nad Adriatykiem i Morzem Jońskim, góry (Alpy Albańskie zwane Górami Przeklętymi), jeziora i rzeki w dolinach górskich, przepiękne widoki, zapach łąk, klimat śródziemnomorski, zabytki (z czasów greckich i rzymskich, imperium osmańskiego), ceny dostosowane do portfela średniozamożnego Polaka, surowość życia, ciekawe wyroby ludowe – wszystko to spowoduje, że turystyka stanie się wiodącą gałęzią przemysłu. A ubogi i odizolowany kraj zapewne niebawem doszlusuje do reszty Europy. Zachęcają potrawy regionalne, np. buła zwana burkiem czy byrkiem o różnym nadzieniu, gołąbki z liści winogronowych, albo mocno słodzona, pyszna kawa podawana w filigranowych, porcelanowych filiżaneczkach.
Ważne jest też to, że różne wyznania nie powodują rozłamów, a pozwalają na uzyskanie dodatkowych dni wolnych od pracy w trakcie roku :).

Zachęcamy do wysłuchania audycji o wyprawie w Radiu Gdańsk:
http://www.radiogdansk.pl/index.php/aud ... bania.html

Dorota Kaczmarek

1. To było bardzo ciekawe spotkanie ilustrowane zdjęciami. Swada prelegentki pozwalała przenieść się myślami na Bałkany. Albania jest chyba ostatnim zakątkiem Europy, który jeszcze jest rzeczywiście odmienny od innych. Sam dojechałem tylko do północnej Albanii (Szkodra), ale potwierdzam wiele spostrzeżeń prelegentki. No, może poza tą, że wszyscy są życzliwi, bo tego nie udało mi się stwierdzić. Może miałem mniej szczęścia.
2. Natomiast pewnym dysonansem były dla mnie na końcu szczegółowe pytania jednego ze słuchaczy, drążącego kwestie finansowe. Mnie się to nie podobało.
Pozdrawiam

Mnie też nie :) Pozdrawiam i zapraszam na spotkania czwartkowe, i nie tylko :)