Izabela śpiewa z płyty

[jan]

Izabela śpiewa z płyty

Pojawiła sie kiedyś w Bibliotece Izabela, rozejrzała się...
Natychmiast, jak zwykle, przyssałem się do człowieka
- Czym się pani zajmuje? Co pani lubi?

Śpiewa, gra na gitarze, maluje, komponuje. Maluje aniołki, śpiewa modlitwy, wielbi Ziemię... Nowy Wiek.

Zaśpiewała nam, pokazała obrazki... Po któryś śpiewaniu, dałem jej do przeczytania
niepublikowane wiersze czterech moich przyjaciół
- A nuż coś z tego da sie zaśpiewać?

Dało się zaśpiewać trzy wiersze Janka Łukasika z Opoczna, trochę szalonego, trochę nawiedzonego.

Zaśpiewała. Pierwsze dwa wiersze były śpiewane i (telefono)transmitowane do Opoczna,
Łukasik słuchał i nie przyznał się, że beczy ze wzruszenia.

Kiedy Izabela umuzyczniła trzeci wiersz, zrobiliśmy kolejne spotkanie:
tym razem pan Janek był słuchaczem na żywo i beczał bezgłośmie, co i tak ukryć się nie dało.

Efektem tych spotkań, beczeń i wzruszeń jest nagrana płyta.
Już nagrana, okładka się robi i kiedy się zrobi, lada tydzień, jeszcze w grudniu, zrobimy jej promocję.

Na początku grudnia Izabela jedzie śpiewać do Opola.
Udanych występów, sympatycznej widowni, wielu sprzedanych płytek...
(Nawet artyści, nawet ci najbardziej uduchowieni nie pożyją muzyką, muszą jeść, muszą mieszkać...)

jan urbanik