Pilnuj szewcze kopyta

[jan]

Pilnuj szewcze kopyta
Każdy z nas ma chyba pragnienie bycia wyjątkowym i wielkim.

Wyjątkowymi jesteśmy wszyscy – każdy z nas jest oryginalnym egzemplarzem,
w którym drzemie większy lub mniejszy potencjał MOŻLIWOŚCI.
Z tkwiących w nas możliwości swoją klasę wykuwamy PRACĄ NAD SOBĄ.

Jeśli JA bym zapragnął zostać wielkim śpiewakiem operowym, cyrkowcem lub kierowcą rajdowym
i gdybym wszystkie swe moce fizyczne i psychiczne poświęcił choć jednemu z tych celów,
to jedynym efektem byłaby WIELKA FRUSTRACJA lub szaleństwo.

Dążenie do najlepszości, nawet kiedy ma się predyspozycje w danym kierunku,
w większości wypadków też zapewne prowadzi do frustracji i szaleństwa.

Dążeniem najsensowniejszym jest doskonalenie się,
by OSIĄGNĄĆ KOMPETENCJĘ w pełnieniu swoich podstawowych ról społecznych
i branie ich na siebie – jeśli to od nas zależy - nie więcej, niż jesteśmy w stanie udźwignąć .
Nasze podstawowe role społeczne to bycie CZŁONKIEM RODZINY z obowiązkami stosownymi do wieku
oraz KOMPETENCJE ZAWODOWE.
Przez kompetencje rozumiem sprawność i moralność.

Będzie jeszcze o kompetencjach, hmm... społecznych.