Humanitaryzm, wina, kara, zemsta, mściwość, miłosierdzie...

[jan]

Humanitaryzm, wina, kara, zemsta, mściwość, miłosierdzie, pieski i konie...

Rodziny ofiar Katynia, opłakujący ofiary NKWD, domagajacy się prawdy i sądu;
rodziny ofiar Wujka, domagajacy się ukarania winnych zbrodni
i wyrażający satysfakcję z posadzenia zomowców za kraty:
rodzina chłopaka, który zginął w trakcie wypadku, gdy z pijaną koleżanką,
nie mającą prawa jazdy, jechał po alkohol – dziewczyna przeżyła,
rodzice chłopaka nie mogą znieść jej widoku na wolności.

Różne przypadki, różne motywy działań, które mnie zniesmaczają.

Motywacja polityczna dominuje w dwu pierwszych przypadkach –
sprawy tak odległe trzyma się na topie, by uzyskać pożądany polityczny efekt.

W trzecim przypadku idzie o ludzkie uczucie – zabiła mi dziecko, a sama żyje.

Musi być w społeczeństwie jakaś równowaga pomiędzy pamiętaniem i zapominaniem.
Kara nie powinna być zemstą; jeśli chcrześcijańskie miłosierdzie jest pustym dźwiękiem,
powinien zadziałać rachunek ekonomiczny.

Nikt nie zwróci życia ofiarom; nieodpowiedzialna nieumyślna zabójczyni też nie;
wzięcie ją na utrzymanie państwa zaspokoi pragnienie zemsty – i tylko tyle.
Myślę, że wyrzuty sumienia są najcięższą karą dla człowieka, który sumienie ma.
Trzymanie w kryminałach sprawców nieumyślnych przestępstw,
to wyłączenie ze społeczeństwa kolejnej grupy ludzi i często ich deprawacja.
Jej funkcja ostrzegająca potencjalnych nieumyślnych widzi mi się bardzo umiarkowana.

***
W którymś z tygodników przeczytałem o psim schronisku,
które trudniło się ubocznie produkcją psiego smalcu. Schronisko brało dotacje,
gmina była zadowolona, właściciele schroniska też.
Przyplątał się jakiś dziennikarz... oburzenie: morderca piesków.

Pieski maja prawo do życia, kotki i stare konie... a czemu nie myszy i szczury?
- też stworzenia boże.

Są dzieci pozbawione opieki, są wielodzietne rodziny, są chorzy wymagający opieki,
są starcy – i jest grupa ludzi zdolnych do pracy, która powinna utrzymać LUDZI.
Jeśli się ma z czego – warto jeszcze pieski i koniki


Trzeba podejmować dramatyczne decyzje komu dawać pierwszeństwo przeżycia,
regulatorem tutaj musi być ludzkie sumienie, ludzki rozum, posiadane środki
i wyprowadzony stąd system prawa. Prawo nie z DOGMATU, a z życia.
System prawa, który obiecuje wszystkim wszystko jest chory.
Prawo, które obiecuje gruszki na wierzbie
wprowadza zamieszanie i demoralizuje.

jan urbanik

[jan]

W Centrum Kultury Rosyjskiej na Długiej 35
pokazano dziś "Jeńca Kazkazu", film rosyjski o wojnie w Czeczeni,
zrobiony jeszcze w 1996 roku.


Cieszę się, że obok Rosji mordującj w Pitrze czy Woroneżu obcych studentów,
gdzie winowajcy, dzieki wysokiej protekcji bywają bezkarni,
jest jeszcze Rosja, która takie filmy robi i ogląda.

Czemu opowiadam o filmie w tym wątku?

Stary Czeczen, którego syn był w rosyjskim więzieniu,
wziął do niewoli dwu Rosjan, by ich wymienić na syna.

Syn jego ginie w od rosyjskiej kuli, on puszcza wolno jeńca.


Kiedy widzę żądzę kary, żądzę krwi, żądze zemsty - robi mi się nieswojo.
Na tle podniecanej przez dziennikarzyny żądzy zemsty i kary
bardzo mnie zaskoczyła postawa rodziców dzieci z TYCH,
broniących nauczyciela, który prowadził ich dzieci na nieszczęsną wycieczkę w Tatry.


***
W następny piątek w Centum pokażą "Lecą żurawie".
Wstęp bezpłatny.

jan urbanik

[kviat]

Na tle podniecanej przez dziennikarzyny żądzy zemsty i kary

Proszę o rozwinięcie bo nie bardzo wiem co masz na myśli. Nieśmiało się domyślam, że nie zgadzasz się z propozycjami zmian w Kodeksie Karnym ale wolę się upewnić zanim zacznę polemikę

[jan]

Nie podobaja mi się rządy prokuratorów i kajdankarzy;
cierpię, kiedy patrzę na twarze dyszącą żadzą zemsty, żądzą krwi.

Kiedy zamiast chrześcijańskiego miłosierdzia,
widzę wokół sekciarską nienawiść, "wyzwalanie" przez ubecką prawdę.

Pobudki skłaniające mnie do wypowiedzi w tym wątku
miały charakter pragmatyczny, etyczny i estetyczny raczej niż prawny.

jan urbanik

[kviat]

Nie podobaja mi się rządy prokuratorów i kajdankarzy;
cierpię, kiedy patrzę na twarze dyszącą żadzą zemsty, żądzą krwi.

Nadal nie bardzo wiem o czym piszesz.

Kiedy zamiast chrześcijańskiego miłosierdzia,
widzę wokół sekciarską nienawiść, "wyzwalanie" przez ubecką prawdę.

Właśnie dlatego nie wiem o co Ci chodzi. Czy masz na myśli np.lustrację czy: [cyt. z wcześniejszego postu]: "chłopaka, który zginął w trakcie wypadku, gdy z pijaną koleżanką,
nie mającą prawa jazdy, jechał po alkohol".

Po prostu nie uważam, że wszystkich prokuratorów i "kajdankarzy" należy sprowadzać do wspólnego mianownika.
Rozróżniam "polowanie na czarownice" od ścigania zbrodniarzy i przestępców.
Tak samo traktuję przestępstwo popełnione pod wpływem alkoholu jak i popełnione z pobudek politycznych. Ludzie powinni "czuć na karku" nieuchronność kary.
Co innego zemsta i żądza krwi, a co innego elementarne poczucie sprawiedliwości i nie ma to nic wspólnego z miłosierdziem. Myślisz, że gdyby każdemu pijakowi wybaczyć, że zabił komuś dziecko to ludzie przestaliby wsiadać za kierownicę po pijaku?

Pobudki skłaniające mnie do wypowiedzi w tym wątku
miały charakter pragmatyczny, etyczny i estetyczny raczej niż prawny.

jan urbanik

Właśnie dlatego zaciekawił mnie ten wątek. Również nie jestem prawnikiem.

[jan]

Kiedy sąd wymierza karę za przestępstwo dokonane pod wpływem alkoholu - jego prewencyjną rolę pojmuję,
kiedy rodzina współuczestnika przestępstwa, który miał mniej szczęścia w wypadku,
chce do śmierci trzymać w kryminale tego, któremu się poszczęściło - to tego nie lubię.

Rozumiem prewencyjną rolę kary:
- by odstraszyć innych przed lekkomyślnością,
- by odizolować od społeczeństwa niebezpiecznego osobnika.

Brzydzę sie karą jako zemstą.

Jest jeszcze strona pragmatyczna zagadnienia:
utrzymanie więzień i więźniów kosztuje. Kara powinna być skuteczna i tania.
Przestępca winien tracić wszystko, co było owocem przestępstwa.
Nie miałbym nic przeciwko temu, by więźniowie zarabiali sami
na swój wikt, opierunek, dach nad głową i opiekunów.

jan urbanik

PS
jestem dziecinnie ciekaw Twojej definicji "elementarnego poszucia sprawiedliwości".
Chciałbym, by miało ono jak najwięcej wspólnego z miłosierdziem.

[kviat]

kiedy rodzina współuczestnika przestępstwa, który miał mniej szczęścia w wypadku,
chce do śmierci trzymać w kryminale tego, któremu się poszczęściło - to tego nie lubię.

Chcieć to oni sobie mogą Od wymierzania kary jest sąd.

Brzydzę sie karą jako zemstą.

Jeżeli "karę" wymierza mąż zgwałconej żony, to nie jest kara tylko zemsta. W ten sposób mąż popełnia przestępstwo, które również powinno podlegać karze. Ale nie powiedziałbym, że "brzydzę się" taką zemstą. Jestem w stanie zrozumieć przyczyny. Jeżeli mąż podejmuje decyzję o samodzielnym "ukaraniu" sprawcy to robi to świadomie i musi sobie zdawać sprawę, że popełnia przestępstwo. Wymierzając taką "karę" z pełną świadomością godzi się ponieść konsekwencje. I je ponosi. Nie znam praktyki sądowej ale przypuszczam, że takie czyny są łagodniej karane ze względu na okoliczności. Zdziwiłbym się gdyby było inaczej.
Nie wiem jak bym postąpił w takiej sytuacji, nie jest wykluczone, że zrobiłbym dokładnie tak samo jak ten mąż z przykładu (ale wolałbym nie sprawdzać tego empirycznie). Dlatego nie mogę powiedzieć, że taką zemstą "się brzydzę", bo musiałbym "z góry" założyć, że bez względu na okoliczności pogodzę się z wyrokiem sądu. Jaki by on nie był.

jestem dziecinnie ciekaw Twojej definicji "elementarnego poszucia sprawiedliwości".
Chciałbym, by miało ono jak najwięcej wspólnego z miłosierdziem.

Jeżeli gwałciciel dostaje wyrok w "zawiasach" (co niestety zdarza się dość często), albo mały wyrok, po którym wychodzi z więzienia i robi dokładnie to samo to moje "elementarne poczucie sprawiedliwości" włącza alarm i podnosi mi się ciśnienie. I tu Cię rozczaruję : daleki wtedy jestem od miłosierdzia. Oj bardzo daleko... żeby nie powiedzieć, że nie mam go wcale. Nigdy nie wiadomo kogo zgwałci po wyjściu z więzienia. Tacy ludzie powinni być izolowani dożywotnio. Albo w więzieniu, albo chirurgicznie.

Jest jeszcze strona pragmatyczna zagadnienia:
utrzymanie więzień i więźniów kosztuje. Kara powinna być skuteczna i tania.
Przestępca winien tracić wszystko, co było owocem przestępstwa.
Nie miałbym nic przeciwko temu, by więźniowie zarabiali sami
na swój wikt, opierunek, dach nad głową i opiekunów.

Tu oczywiście masz rację. Ale w sytuacji gdy to jest niemożliwe, jestem w stanie pogodzić się myślą, że będę ponosił koszty (część z moich podatków) izolowania takiego osobnika nawet gdyby miał siedzieć w więzieniu "na mój koszt" do końca (jego) życia. Albo gdybym musiał dołożyć się do kosztów zabiegu wycięcia kilku organów (w całości ).

Czy można powiedzieć, że mszczę się gdy godzę się na zabieranie części mojego podatku na taki cel?
Przestępca krzywdzi kogoś konkretnego, ale koszty izolacji ponosi społeczeństwo (wszyscy płacą podatki).
Czy to rodzaj "zemsty" społeczeństwa? Przecież IM nic nie zrobił. Wysokie kary dla przestępców to nie jest zemsta. W ten sposób można zminimalizować możliwość, że spotka nas to samo co pokrzywdzonego.

Oczywiście wysokość kary powinna być adekwatna do popełnionego czynu. To jest jasne, ale tak naprawdę to tutaj zaczynają się "schody". Bo każdy z nas ma inny próg "elementarnego poczucia sprawiedliwości".