młodość ma swoje najświętsze i najgłębsze przekonania

[jan]

Młodość ma swoje najświętsze i najgłębsze przekonania.
Mieć je, bronić ich zaciekle całym potencjałem mózgu - to prawo i przywilej młodości.
Rzecz w tym, że to nie są najświętsze i najgłębsze przekonania młodej osoby,
a odbicie klimatu w jakim się chowała, autorytetu, autorytetów.

Kiedy wchodzi się w dorosłość i dojrzewa się intelektualnie i eocjonalnie,
można do świata podejść na dwa sposoby:
a. utwierdzać się w wierze, nie dpuszczać do głowy żadnej nowej myśli;
b. poszukiwać WLASNEJ prawdy o świecie, co prowadzi czasem na stos, czasem do chwały.
Czasem przez stos do chwały.

Wszelki dogmatyzm odczłowiecza, autorytet zwalnia nas od niepokojów, od myślenia.

Dobrze jest mieć w dzieciństwie i wczesnej młodości autoryty,
ale dobrze wtedy, kiedy nie jest to autorytet zniewalający,
a autorytet wychowujący do wolności i odpowiedzialności.

Tekst ten dedykuję młodym ludziom z zasadami.