Po wyborach wspomnijmy trochę przeszłości

[drhumor]

OKRĄGŁY STÓŁ - POMYŚLCIE O JEGO „KANTACH”, UCZESTNIKACH I NARODU ZDRAJCACH
Rozmowy rozpoczęły się 6 lutego 1989 o godzinie 14:23, a zakończyły 5 kwietnia tego samego roku. Prowadzone były w kilku miejscach, a ich rozpoczęcie i zakończenie odbyło się w siedzibie Urzędu Rady Ministrów PRL w Pałacu Namiestnikowskim w Warszawie. W obradach wszystkich zespołów brały udział 452 osoby. Pomysł zorganizowania rozmów między władzą a opozycją pojawił się na kilka lat przed rozpoczęciem obrad. Jednak idea zorganizowania Okrągłego Stołu została po raz pierwszy sformułowana dopiero 16 sierpnia 1988 podczas spotkania gen. Czesława Kiszczaka z Lechem Wałęsą. Warunkiem rozpoczęcia obrad miało być wygaszenie zorganizowanej przez „Solidarność” fali strajków.

W TV Federacji rosyjskiej Jaruzelski powiedział: „JA BYŁEM KONSTRUKTOREM OKRĄGŁEGO STOŁU”!

Postanowienia
• utworzenie Senatu z liczbą 100 senatorów; wybory większościowe (po 2 senatorów z każdego województwa, a w woj. warszawskim i katowickim po 3);
• kwotowe wybory do Sejmu – 65% miejsc (299 mandatów) miało być zagwarantowane dla PZPR, ZSL i SD (60%) oraz dla prokomunistycznych organizacji katolików – PAX, UChS i PZKS (5%). Ważny jest fakt, iż liczbę 299 podzielono na 264 i 35, z czego pierwsze były obsadzane w wyniku wyborów w okręgach wielomandatowych, a drugie z tzw. listy krajowej, na której znajdowali się najbardziej znani przedstawiciele partyjni; o pozostałe 35% miejsc (161 mandatów) mieli walczyć w wolnych wyborach kandydaci bezpartyjni;
• utworzenie urzędu Prezydenta PRL, wybieranego przez Zgromadzenie Narodowe na 6-letnią kadencję;
• zmiana prawa o stowarzyszeniach, która umożliwiłaby rejestrację Solidarności;
• dostęp opozycji do mediów (np. raz w tygodniu półgodzinna audycja w TVP, reaktywowanie "Tygodnika Solidarność");
• przyjęcie "Stanowiska w sprawie polityki społecznej i gospodarczej oraz reform systemowych" jednak bez większych konkretów w sprawie reform gospodarczych.
O znaczeniu Okrągłego Stołu świadczy fakt, że w obradach plenarnych oraz w zespołach uczestniczyli[6]:
• pierwsi trzej prezydenci III RP (Lech Wałęsa 1-kadencja, Aleksander Kwaśniewski 2 -kadencje, Lech Kaczyński),
• pięciu późniejszych premierów (Czesław Kiszczak, Tadeusz Mazowiecki, Leszek Miller, Jan Olszewski (wyrzucił go L. Wałęsa), Jarosław Kaczyński),
• czterech późniejszych wicepremierów,
• sześciu późniejszych marszałków i wicemarszałków Sejmu i Senatu,
• ponad 75 późniejszych ministrów i wiceministrów,
• ok. 100 późniejszych parlamentarzystów,
• kilku późniejszych prezesów Sądu Najwyższego, Trybunałów, redaktorów naczelnych gazet.

Nie zapomnijcie z czego wyrosło SLD, PSL …
I CO PROSTY OBYWATEL Z TEGO OKRĄGŁEGO STOŁU MA…?

Franciszek Krzysiak – dysydent i za komuny i dzisiaj!