yourdomain.com

Dlaczego popisujesz się swoim bezbożnictwem - zapytał mnie T.

Nie popisuję się.

Gdyby religia nie była wplątana w sprawy państwa,
gdyby była SPRAWĄ PRYWATNĄ OBYWATELA, siedziałbym, w tych kwestiach,
jak mysz pod miotłą.

W Polsce - praktycznie - katolicyzm jest religią państwową,
państwo, w szczególności ustawodawstwo, kościelni urzędnicy starają się podporządkować doktrynie.

Policjantom, celnikom i szkołom - religia, kropidło i kapelani
nie jest potrzebne(i) do roboty ani do służby.

Religia bywa potrzebna człowiekowi - i człowiek, jeśli chce, znajdzie ją w świątyni,
religijnej książce, religijnej instytucji.

Śmieszy mnie PEWNOŚĆ WIARY, może nawet więcej: PEWNOŚĆ WIEDZY niektórych katolików
którzy protekcjonalnie poklepują mnie po plecach, przekonując, że na pewno uwierzę.
A ja, ze swym bezbożnictwem, nie czuję się ani gorszy ani głupszy od nich. Ani lepszy.

Czy uwierzę? - Nie wiem, tego żadna myśląca istota nie wie.
Jest to kwestia "łaski boskiej", czyli skomplikowanych, tajemniczych operacji biegnących w mózgu.

Wiem za to, że moja niewiara jest warta równie tyle samo co ich wiara.
W kwestiach wiary można mówić o głębokim przekonaniu, a nie o PEWNOŚCI.

Osobiście, gdybym musiał wybierać, to bym nie wybierał wierzącego lub niewierzącego,
wybierałbym PRZYZWOITEGO, a to nie zależy
od wyznawania-niewyznawania religii, rasy, narodowości, orientacji seksualnej, kształtu nosa ni płci.

jan urbanik