Co z Nią zrobimy?

[jan]

Napisałem na bibliotecznej witrynie:
11 listpada 2009
Żyjemy w Polsce niepodległej.
Co z Nią zrobimy?
W jakim stanie przekażemy ją następnym pokoleniom?

Co to jest Polska? – pytam i odpowiadam – Polska to MY!
Tu i teraz żyjący Polacy – z naszą wiedzą, doświadczeniem, wadami i zaletami.

Przejęliśmy od przeszłych pokoleń ich dorobek, ich pamięć,
niesiemy to przez jakiś czas, coś wnosimy do puli polskości, coś marnujemy -
i przekazujemy naszym następcom.

Jesteśmy wielką rodziną, która stara się urządzić swój dom po wielkiej katastrofie,
Dom „demokracji ludowej” okazał się na dłuższą metę nie do utrzymania,
diametralnie zmieniło się też otoczenie i klimat.
Od 20 lat trwa wielki remont i modernizacja naszej ojczyzny i wewnętrzna przebudowa Polaka i obywatela.
wszystko metodą prób i błędów, często szybkich i nieprzemyślanych prób, wynikających z poczucia mocy i rewolucyjnej gorliwości - „mierz siły na zamiary”.

Zachodnie demokracje budowały swój dobrobyt i porządek ewolucyjnie,
dorastały do przemian, które miały okresami gwałtowny, ale – powiedzmy – naturalny kierunek.
Człowiek tam uobywatelniał się pokoleniami. Polacy XX-wieczni w ciągu jednego pokolenia musieli żyć w trzech systemach, dwukrotnie budować państwowość.

Utraty suwerenności, ciągłości państwowej, rewolucje – to wszystko nie sprzyjało harmonijnemu rozwojowi i bogaceniu się. Zgoda.

Ale zrozumienie tego faktu nie znaczy, że istnieje jakaś sprawiedliwość kosmiczna,
który zadośćuczyni nam za wyrządzone krzywdy.
Sprężymy się, dogonimy, przegonimy – albo będziemy śmiesznie i żałośnie dziadować, bezpłodnie pielęgnując poczucie krzywdy.

jan urbanik