nosa nie wściubisz

[jan]

nosa nie wściubisz

Jest miejsce nieosiągalne, gdzie nie możemy nosa wściubić.
Miejsce to wytwarza jakieś efekty - coś tam buczy, bulgoce, połyskuje...

Weźmy Słońce – świeci, grzeje, wschodzi, zachodzi... a jest dla nas nieosiągalne.

Na podstawie dostępnej wiedzy o naturze: fizyka, chemia, astronomia
i języka tych przedmiotów – matematyki
budujemy TEORIĘ tej rzeczy i staramy się ją sprawdzać praktycznie.

Jest zapewne ileś-tam osób na świecie, które mają niezłe pojęcie o naturze Słońca,
W miarę postępów nauki wiedza ta będzie poszerzana i korygowana.

Jakiś objaśniacz świata może uznać, że jego wiedza o Słońcu jest pełna i ostateczna,
czyli przekształci ją w doktrynę, obwaruje dogmatami,
potem opisze ją w swoim świętym piśmie, a tych co zechcą ją poszerzać czy kwestionować będzie skracał o głowę...

Większość z nas ma o Słońcu pojęcie bardzo blade, którego źródłem może być objawienie lub gazetowe wiadomości.
I niech sobie tak będzie, z tego się nie strzela, czyli ta wiedza nie jest nam na co dzień do szczęścia niezbędna.


TAK BYWA ZE ZJAWISKAMI MAKRO- I MIKROKOSMOSU,
JEST JESZCZE KOSMOS LUDZKI.

Jest jeszcze ludzki kosmos – życie ludzi, gatunku stadnego.

Na życie społeczne ludzi możemy również patrzeć z pozycji doktrynera-dogmatyka,
który wie, np. z boskiego objawienia, jak POWINNO być i stara się przekształcić naturę człowieka.

Można też starać się poznać i zrozumieć naturę człowieka -
psychokosmos jednostki i socjokosmos - zachowania stadne gatunku ludzkiego,
i uświadamiać sobie warunki, w których przyszło nam żyć.

Zrozumienie uwarunkowań naszego bytowania może życie ułatwić i upiększyć:
możemy uzyskać wolność, uznając nieprzekraczalne granice
stawiane nam przez środowisko przyrodnicze i obecność innych ludzi.

jan urbanik