Dzieci - moralność - prawo - i nasza lokalna rzeczywistość
Posted: Tue Dec 28, 2010 5:15 am
Nie daleko pada jabłko od jabłoni - dzieci mamy takie, jak je sobie wychowaliśmy
(a nie - jak chcieliśmy je wychować).
Wpływ na jakość przyszłego pokolenia mają domy, grupa rówieśnicza, wpływ środków masowej komunikacji.
Do tego szkoła, stan praworządności, koniunktura gospodarcza, społeczna moralność...
Nie daleko pada jabłko od jabłoni.
*
Nasi bywalcy, dzieci korzystające z komputerów i przytuliska, pozwoliły sobie na dwukrotną w tym roku kradzież skarbonek,
starają sie też mieć udział w zbiórce - jak wykazał grudniowy test, potrafią to robić nawet pod okiem kamery (patrz "Moralność dzieci polskich - 2").
Jeden ze sprawców czerwcowej kradzieży został zgłoszony policji, kiedy zamiast skruchy czy wstydu powiedział -"nic mi pan nie udowodni".
Kiedy, jakby nigdy nic, zaczął się znowu pojawiać w bibliotece,
poprosiłem go by opowiedział jak to było w czerwcu - znowu zachował sie arogancko.
Powiedziałem mu, że bardzo bym go nie chciał widzieć w bibliotece do czasu,
dopóki nie opowie co i jak było ze skarbonką. Odszedł z obietnicą - Zemszczę sie na panu!
Osobę która skradła skarbonkę z około 50-złotową zawartością w grudniu (dzieląc się ze świadkami)
poprosiłem by do Świąt przyszła z którymś z rodziców i zwróciła pozostałość.
Nie zrobiła tego, prawdopodobnie nie przyznała się rodzicom, przez koleżankę zwróciła kolejną ratę.
Zgłaszanie takich spraw policji i nadawanie im biegu kosztuje znacznie więcej niż nasze straty, nie ma więc sensu.
**
Co ma sens by dzieci nie wykluczać,
a wychowywać je tak, by potrafiły uszanować wspólne dobro?
Jeśli ktoś z Państwa miałby czas, który wraz z nami mógłby poświęcić dzieciom - bardzo prosimy.
Jeśli ktoś z Państwa chciałby nas wesprzeć groszem - bardzo prosimy.
Można też na naszą rzecz odpisać 1% podatku
i choć te pieniądzę otrzymamy dopiero we wrześniu - prosimy bardzo.
***
Jeśli radą byłaby "nieuchronność kary" - proszę ją sobie darować.
Interesuje nas:
wzbudzenie poczucia niestosowności czynu, poczucia winy.
Chcemy dać dziecku
wybaczenie, życzliwe zainteresowanie jego osobą, nieco ciepła, wskazanie lepszych sposobów na życie, przekonanie go, że wiele potrafi.
(a nie - jak chcieliśmy je wychować).
Wpływ na jakość przyszłego pokolenia mają domy, grupa rówieśnicza, wpływ środków masowej komunikacji.
Do tego szkoła, stan praworządności, koniunktura gospodarcza, społeczna moralność...
Nie daleko pada jabłko od jabłoni.
*
Nasi bywalcy, dzieci korzystające z komputerów i przytuliska, pozwoliły sobie na dwukrotną w tym roku kradzież skarbonek,
starają sie też mieć udział w zbiórce - jak wykazał grudniowy test, potrafią to robić nawet pod okiem kamery (patrz "Moralność dzieci polskich - 2").
Jeden ze sprawców czerwcowej kradzieży został zgłoszony policji, kiedy zamiast skruchy czy wstydu powiedział -"nic mi pan nie udowodni".
Kiedy, jakby nigdy nic, zaczął się znowu pojawiać w bibliotece,
poprosiłem go by opowiedział jak to było w czerwcu - znowu zachował sie arogancko.
Powiedziałem mu, że bardzo bym go nie chciał widzieć w bibliotece do czasu,
dopóki nie opowie co i jak było ze skarbonką. Odszedł z obietnicą - Zemszczę sie na panu!
Osobę która skradła skarbonkę z około 50-złotową zawartością w grudniu (dzieląc się ze świadkami)
poprosiłem by do Świąt przyszła z którymś z rodziców i zwróciła pozostałość.
Nie zrobiła tego, prawdopodobnie nie przyznała się rodzicom, przez koleżankę zwróciła kolejną ratę.
Zgłaszanie takich spraw policji i nadawanie im biegu kosztuje znacznie więcej niż nasze straty, nie ma więc sensu.
**
Co ma sens by dzieci nie wykluczać,
a wychowywać je tak, by potrafiły uszanować wspólne dobro?
Jeśli ktoś z Państwa miałby czas, który wraz z nami mógłby poświęcić dzieciom - bardzo prosimy.
Jeśli ktoś z Państwa chciałby nas wesprzeć groszem - bardzo prosimy.
Można też na naszą rzecz odpisać 1% podatku
i choć te pieniądzę otrzymamy dopiero we wrześniu - prosimy bardzo.
***
Jeśli radą byłaby "nieuchronność kary" - proszę ją sobie darować.
Interesuje nas:
wzbudzenie poczucia niestosowności czynu, poczucia winy.
Chcemy dać dziecku
wybaczenie, życzliwe zainteresowanie jego osobą, nieco ciepła, wskazanie lepszych sposobów na życie, przekonanie go, że wiele potrafi.