Czy jestem winien wdzięczność?

[jan]

Mówią mi, że powinienem być wdzięczny Miastu za to, że MI pomaga.

Miasto MI nie pomaga, to MY, kilka szarych osób z ulicy
poświęcamy swój czas i majątek na rzecz społeczności miasta Gdańska, czyli Polski, czyli...

Władza, znaczy Miasto, jest na tyle mądre, że nie pozwala nam zdechnąć,
na tyle głupie, że nie pozwala nam rozwinąć skrzydeł i dusi biurokratycznymi procedurami
na które marnujemy
nasz prywatny czas i prywatny pieniądz, zamiast realizować cele statutowe.

Prezydent Paweł Adamowicz i radny PiS ubiegłej kadencji Paweł Jaworski
wsparli nasze przedsięwzięcie z własnej kieszeni,
Prezydent Adamowicz i Szefowa jego Kancelarii, wbrew opinii urzędników od kultury
i funkcjonariuszy miejskiej kultury, uwierzyli w deklarowane przez nas intencje
i pomogli nam zaistnieć.
Pani Magdalena Skiba z WSS i jej personel znajdują dla nas wiele wyrozumiałości i udzielają nam wsparcia,
uważam, że Pani Magdalena i S-ka dobrze spełnia swoją rolę.

Nie powstaliśmy i nie pracujemy dla wdzięczności ani z wdzięczności, powstaliśmy - by nie wstydzić się za Polskę.
Szanujemy i jesteśmy wdzięczni tym, którzy nas rozumieją i pomagają w zbożnym dziele.

Poza urzędnikami:
Polikarp Maciejczyk, Janusz Karc - od "Drukarni Oruńskiej", Andrzej Stelmasiewicz od gdańskich lwów,
Piotr Mazurek z TP Gdańska, Staszek Sikora od przewodników.

Monikę, Dominikę, Agatkę, Adama, Profesora... zaliczam do MY.