Krótka historia i filozofia naprawiaczy świata

[jan]

Gdańsk-Stogi, 17.02 i 7.05.2014. Ponawiam - 9.09.2014
Krótka historia i filozofia naprawiaczy świata,
trochę chwalebna, trochę smutna
napisana przez twórcę Biblioteki Społecznej w gdańskich Stogach.
(materiał dla Przyjaciół BIBLIOTEKI SPOŁECZNEJ z myślą o poszerzeniu przyjacielskiego kręgu i pozyskania wsparcia.)

W 2006 roku zaproponowałem sąsiadom, społeczności peryferyjnej gdańskiej dzielnicy Stogi,
że oddam w społeczne użytkowanie skatalogowany rodzinny księgozbiór popularnonaukowy,
liczący kilkanaście tysięcy tomów.
Kilku osobom pomysł się spodobał. Następne kroki to założenie stowarzyszenia,
pozyskanie środków i lokalu, i urządzenie się.
Los sprzyjał naszej zdeterminowanej grupce i w dniu 1 lutego 2008 pozyskaliśmy lokal przy Hożej 14,
w lipcu 2008 otwarliśmy BIBLIOTEKĘ SPOŁECZNĄ.
Biblioteczny księgozbiór i lokal miały się stać OŚRODKIEM SKUPIENIA AKTYWNYCH LUDZI DOBREJ WOLI,
którzy z biblioteki i poprzez bibliotekę naprawialiby i upiększali okoliczny świat.

Przedłużeniem ramienia naszego oddziaływania stała się witryna internetowa i forum, a później Facebook.
Nasze sukcesy i niepowodzenia, jak w lustrze, odbijają się tu: http://www.bibliotekapp.pl,
a na nim polecam forum: http://bibliotekapp.pl/forum/ i http://bibliotekapp.pl/index.php?option ... &Itemid=90
oraz https://www.facebook.com/pages/Bibliote ... 810?ref=hl – nasz profil na Facebooku.

Głównym naszym zadaniem jest „młodzieży chowanie”,
co każda nasza ulotka głosi, a każde nasze działanie potwierdza:
„Biblioteka SPOŁECZNA jest równocześnie świetlicą-przytuliskiem dla dzieci
oraz ośrodkiem upowszechniania kultury i salą koncertową.
Ambicją naszą jest, by dzieci przekraczające nasz próg,
wychodziły od nas lepsze, mądrzejsze i szczęśliwsze,
a dorośli optymistyczniej nastawieni do świata, w którym i od nas coś zależy.”

Polska jest niereformowalna odgórnie. Szansę zejścia z równi pochyłej,
po której turlamy się w skansen, widzę w samoorganizującym się społeczeństwie, w działaniach organizacji społecznych,
które powinny stać się szkołą obywatelstwa – kuźnią kadr, umiejących współpracować, zawierać kompromisy,
posiadających poczucie odpowiedzialności za wspólnotę i za kraj.

Najłatwiej wycisnąć ze społeczności łzy i pieniądze
na dzieci chore, hospicja, bezdomne psy…

Przedmiotem naszej troski są zwykłe dzieci z osiedla, chore też.
Chcemy sprzyjać temu, by ten największy narodowy skarb,
nasze dzieci-diamenty mogły oszlifować się w brylanty,
by nie spłynęły do rynsztoka
poprawczaków, ośrodków leczenia uzależnień i więzień.

Chcemy sprzyjać wychowaniu przyszłych obywateli
na zdrowych, sprawnych, oświeconych i przyzwoitych,
by ograniczyć patologie – czyli ludzkie dramaty i ich społeczne koszty.

Jestem właścicielem księgozbioru, pomysłodawcą utworzenia Biblioteki
i autorem koncepcji jej działania.
Jestem głównym autorem sukcesów tej instytucji
i głównym winowajcą jej niepowodzeń. Gdyby nie to, że miałem szczęście
pozyskać świetnych ludzi do współpracy, nie byłoby Biblioteki Społecznej.

Aktualnie działające kierownictwo Stowarzyszenia potrafiło zrobić znacznie więcej
niż myśleli optymiści, ale teraz czas najwyższy, by zrobić więcej, by zrobić lepiej.

Bibliotece oddałem wiele lat swego życia, od kilku lat oddaję cały swój czas.
TAK CAŁKOWITEGO POŚWIĘCENIA SIĘ PRACY
NIE MOGĘ WYMAGAĆ OD ŻADNEGO Z MYCH NASTĘPCÓW.

Moje obowiązki i kompetencje trzeba podzielić na kilka osób,
trzeba też poszukać szerszej społecznej bazy,
która da Bibliotece Społecznej finansowe podstawy egzystencji,
by uniezależnić się od urzędów i uwolnić się od monstrualnej sprawozdawczości.
Bazą tą mogłaby być grupa wsparcia, rzeczywiste stowarzyszenie
osób fizycznych i prawnych PŁACĄCYCH SKŁADKI na cele statutowe,
z demokratycznym zarządem,
który przy pomocy wynajętych fachowców i wolontariuszy, będzie je realizował.

Sto osób ze stuzłotową składką miesięczną, byłoby w stanie zapewnić
funkcjonowanie Biblioteki-świetlicy-sali koncertowej–saloniku internetowego
na godnym poziomie.

Obecne trwanie zawdzięczamy głównie wsparciu miasta na realizację obowiązków miasta,
które mieszczą się w naszych celach statutowych.
Jeden miesiąc trwania od 2 lat zawdzięczamy sąsiadowi LOTOSOWI,
półtora miesiąca zbiórkom publicznym (sprzedaż książek z darów) i składkom,
niecały miesiąc odpisom podatkowym.
Mało to, bardzo mało na tak aktywną działalność.

Najłatwiej wycisnąć ze społeczności łzy i pieniądze na dzieci chore, hospicja, bezdomne psy…
ale kto zadba o to wszystko w przyszłości,
jeśli zaniedbamy oświatę i wychowanie DZIECI - OBYWATELI PRZYSZŁOŚCI?
jan urbanik

[jan]

Stąpajmy po ziemi
(tekst z Fejsbuka, z 8.09.2014)
Rozwiało się złudzenie - moje talenty żebracze okazały się urojeniem:
sześć tygodni reklamy na Fb nie przyniosło żadnych rezultatów (lepiej: przyniosło znikome).
Biblioteka Społeczna Stowarzyszenia „Przyjazne Pomorze” sensu stricte nie istnieje, istnieje kilkuosobowy zespół ludzi aktywnych, który POD TĄ NAZWĄ za niecałe 4.2 tys. zł na miesiąc z dotacji miasta (plus zwolnienie od czynszu) utrzymuje instytucję opiekuńczą i kulturotwórczą, organizującą rocznie ponad 150 imprez (koncerty, zbiorowe śpiewania i prowadzi świetlicę dla dzieci czynną od 9-17:00, w soboty 9-14:00 i robi jeszcze parę pożytecznych rzeczy.
Tak intensywna praca trwa ponad 7 lat, nie wliczając półtorarocznego wysiłku organizacyjnego.
W związku z tym, że krótkotrwały twórczy zryw jest możliwy i może dać frajdę, ale na dłuższą metę jest zabójczy i mało sensowny, postanowiliśmy po sezonie podatkowym (odpisy 1%) po 7 latach funkcjonowania, podjąć decyzję co do kształtu dalszego funkcjonowania, np. ograniczenie czasu otwarcia, obszar działania dostosować do sił.
W tym celu na majowym Walnym uchwaliliśmy decyzję o zwołaniu we wrześniu Nadzwyczajnego Zebrania Walnego, które - kiedy poznamy naszą sytuacje finansową – postanowi, co robić.
Wkrótce zawiadomimy Państwa o terminie zebrania, będzie ono otwarte dla wszystkich zainteresowanych, ograniczone tylko pojemnością naszej czytelni. Chętnie widziałbym też telewizję, która pokazałaby, czym jest polskie Stowarzyszenie, kim jest polski społecznik.
Wydaje mi się, że nasza sytuacja jest typowa w społeczeństwie nieobywatelskim.
jan urbanik

PS
Tekst wisi na Fb biblioteki, powtarzam go tu. Jest szary, bez polotu, ale nie zawsze muza siada na ramieniu, nie zawsze szepcze porywająco.