nie ma kto pracować z dzieciarnią

[jan]

Parę dni pracy nad projektami.
Jeden, adresowany głównie do osób starszych, którzy realizują się tu przez śpiew, teatr, poezję, film, samopomoc wzajemną...
I dwa projekty dla dzieci kompensujące kalectwo polskiej szkoły w dziedzinie obcowania ze sztukami plastycznymi, muzyką, teatrem i tańcem. Wiemy, że działania te sprzyjają rozwojowi inteligencji, fantazji i szczęścia w życiu, i wzięcia w życiu - wiemy wszak,
że "kto nie tańczy i nie tupie, tego wszyscy mają za nic", a zanicmanie dołuje człowieka okrutnie.
Z powodu zbytniego ufotelowienia Polaka tylko bardzo niewielu naszych sąsiadów angażuje się w społeczne działania,
a w tej sytuacji zarówno ciężar pracy merytorycznej z dziećmi jako i groszoróbstwa leży na tych samych garbach.
Kiedy pracujemy nad ładnie brzmiącymi sloganami i banałami, nie ma kto pracować z dzieciarnią.
A życie mamy tylko jedno - zarówno my, robocze woły, jak i okoliczna dzieciarnia.