Ma rację, nie ma racji

[jan]

Ma rację, nie ma racji, myli się – KAŻDY Z NAS.
Przekonani, że mają rację nie zawsze ją mają.

Jako jednostki jesteśmy zbyt głupiutcy, by pojąć świat w całej jego zmienności i złożoności.

Kto miał rację dwadzieścia pięć lat temu, w tamtym kontekście,
nie koniecznie miał rację dwadzieścia lat temu, a dzisiaj znowu może ją mieć.
Lub nie mieć.

Sądzić dzisiejszymi kryteriami sprawy wczorajsze może tylko głupiec,
lub człowiek młody, kiedy wiek usprawiedliwia brak erudycji
i wynikającą stąd zarozumiałość i tupet.

Problemy bywają wieczne, stawiane pytania bywają wieczne,
ale odpowiedzi zależą od okoliczności.

Bieg czasu (i człowiek-w-czasie) zmienia okoliczności,
zmieniając się przy tym sam niemiłosiernie, ale zawsze staje przed problemem:
- ja a inni ludzie,
- ja a środowisko naturalne
i ciągle staje przed dylematami, kiedy i tak źle i siak niedobrze;

ludzie religijni mają jeszcze problem swego stosunku do bytów nadprzyrodzonych,
ale tymi sprawami, niedostępnymi dla empirii,
tu się nie zajmujemy. To są rewiry kapłanów i teologów.

jan urbanik