Naród ma prawo to wiedzieć!

[jan]

W raju było RAJSKO, to każdy wie, tygryski w przedszkolach baraszkowały z antylopkami, rekinki ścigałay się ze śledziami o premię p. Boga;
wszyscy z wszystkimi żyli w zgodzie i harmonii; na czym polegało szczęście Adasia i Ewuni? Zpewne na nieróbstwie i nieustannym wielbieniu Stwórcy.

Potem był grzech i wielkie „A sio!”, i zaczęło się się normalne życie.

Wilczki zaczęły żywić się owieczkami, Adaś z Ewą musieli zapracować na papu, trudzić się w pocie czoła poczynaniem i wychowaniem bachorów, by zapewnić sobie utrzymanie do naturalnej śmierci.
W czym A. i E. znajdowali szczęście – domyślam się, ale nie powiem.

Potem przykry wypadek – bratobójstwo, i sprawa jeszcze przykrzejsza:
nie ma ministra Ziobry, nie ma min. Wassermana, nie ma IPN...
Nie ma kto ustalać prawdy, która wyzwala, nie ma ABW, by sprowadzić na przesłuchanie Kaina...

Nie było też wtedy IV RP, nie było długiego Romcia i marszałka Marka z projektem konstytucji spełniającym wolę Jahwe, gwarantującej prawo do życia każdemu zapłodnionemu embrionowi (aż do naturalnej śmierci). I nie było ojca Tadeusza i jego janczarek

Oj, oj – chyba się zapędziłem!
Wiele wody w Nilu musiało upłynąć od czasu bratobójstwa do chwili, kiedy Jahwe objawił Mojżeszowi swą wolę: NIE ZABIJAJ.


Zastanawiam się, czy - mimo wszystko - sprawą Kaina nie powinien zająć się IPN.
Uwzględniając nikłe zaludnienie Ziemi w tamtych czasach, mord na Ablu można potraktować jako zbrodnie przeciwko ludzkości, czyli nie ulegającą przedawnieniu. Naród ma prawo poznać jej kulisy!

jan urbanik