Szlachecki stosunek do państwa

[jan]

Szlachecki stosunek do państwa wg. Eugeniusza Kwiatkowskiego (Dysproporcje, 1931):

"Był to paradoks życia politycznego Polski, utrzymujący się przez szereg stuleci.
Z jednej strony widoczny, niezaprzeczalny, choć zbyt hałaśliwy patriotyzm,
popisujący się przy każdej okazji całą gamą emocjonalnych frazesów o miłości ojczyzny,
z drugiej całkowita negacja najelementarniejszych obowiązków wobec państwa.
Tradycyjny opór przeciwko wszelkim świadczeniom materialnym na rzecz państwa
musiał w konsekwencji doprowadzić do chronicznej pustki kas skarbowych,
a ten jeden fakt wystarczał do zupełnego przekreślenia, zniszczenia w samym zarodku
jakiejkolwiek celowości i ciągłości w polityce wewnętrznej i zewnętrznej państwa."

Kolejne cytaty, będące kontynuacją tej myśli, wkrótce nastąpią.

[jan]

"Rzeczpospolita z biegiem wieków i dziesięcioleci była coraz bardziej, coraz widoczniej, wyniszczona wojnami,
upadkiem gospodarstwa, ruiną miast i handlu; lecz zjawiska te nie były przyczyną lecz jedynie skutkiem tego stanu rzeczy.
Nie starczyło pieniędzy dla wojska ani w czasie pokoju, ani w czasie wojny, nie starczyło na sprzęt wojenny,
nie było środków materialnych dla szkół, nie można było marzyć ani o budowie dróg, ani o podtrzymaniu spławności rzek.
o organizacji portów i floty, brakło nawet środków dla wykonania podstawowego obowiązku państwa wobec własnych obywateli,
t.j. wymiaru sprawiedliwości. (...)
Jest to zjawisko wprost zadziwiające, że w społeczeństwie o tak wybujałym indywidualizmie, o tak wielkich prężnościach odśrodkowych,
które tak niezmiernie i tak często utrudniały jakąkolwiek akcję pozytywną, konstruktywną, twórczą - akcja negatywna, opozycyjna
znajdowała zawsze grunt niesłychanie podatny, znajdujący łatwo i nieomal samorzutnie formy organizacyjne."

Ciekaw jestem, czy czytelnicy zauważyli, że polska wierność tradycji jest zadziwiająca.

Kolejne cytaty, będące kontynuacją tej myśli, wkrótce nastąpią.
Wszelkie podkreślenia moje.