Jedynym żywym uczuciem w stosunkach międzyludzkich była

[jan]

Czytałem niegdyś książkę o pewnym plemieniu afrykańskim,
które odcięte od pastwisk, przeżywało kryzys, a ten odbił się na zaniku więzi społecznych, rodzinnych i przyjacielskich
Jedynym żywym uczuciem w stosunkach międzyludzkich była nienawiść, która zeszła nawet do stosunków rodzinnych.
Wydawało mi się to bardzo, bardzo dziwne.

Od pewnego czasu zauważam, że to samo dzieje się w Polsce,
w stosunkach między dziećmi, że to zjawisko się poszerza.
Dzieci wzajemnie skarżą się na siebie, te które połączone są niedolą (niskie notowania towarzyskie),
tak jak konkurujące z sobą gwiazdy - również nienawidzą się wzajemnie.

Równocześnie zanika odwaga cywilna, panuje tchórzostwo
Niewiele dzieci potrafi się przyznać do grzechu czy grzeszku
Na pytanie – Kto to zrobił odzywają się tylko głosy
- Ja nie!, To nie ja! Często wskazaniem (nieprawdziwym!) - To on!

Taka Polska nie ma szans przetrwać.
Tacy Polacy mogą być tylko przedmiotem eksploatacji – chytrymi niewolnikami.

[Ykpon]

A po co miałaby przetrwać, skoro stała się niepotrzebna nawet większości Polaków? To tylko cienka warstwa inteligentów ma jeszcze złudzenia, a większość prymitywów ma wszystko w pośladkach. No i skoro pamięta się, że demokracja stoi na woli większości, to wnioski nasuwają się same.
Pozdrawiam