Oni nie są nigdy karierowiczami

[jan]

//Fb 12 listopada o 07:12//
Koda Miroslaw
Przecież Pana nikt nie czyta.Piszesz pan do samego siebie.
Jan Urbanik
Czasem ktoś przeczyta. Ma też sens pisanie dla siebie - wtedy dowiaduje się człowiek co wie,
zdobywa bodźce do głębszego rozumienia świata i DO DZIAŁANIA.

Piszę od wielu lat, odkąd dorwałem się do internetu.
Piszę zawsze z odkrytą przyłbicą, pod własnym imieniem i nazwiskiem.
Wyrażam własne poglądy, które się w trakcie debaty krystalizują, modyfikują.
Taka debata, takie pisanie, zmuszają do nowych lektur, do nowych przemyśleń, nowych działań.

Wśród ludzi o różnych doświadczeniach i różnych systemach wartości, znajdzie się zawsze pewna ilość osób,
które - co najmniej w pewnym zakresie tematycznym - nadają na tych samych falach.
Wtedy, słuchając ich lub czytając ich teksty, czujemy, jakby oni odgadywali nasze myśli.
Sam mam też takich ludzi, wśród żyjących i nie żyjących już. Wszyscy ludzie z którymi jest mi blisko
SĄ AUTENTYCZNI, WIERNI SOBIE, NIKOGO NIE UDAJĄ - ONI SĄ. Oni nie są nigdy karierowiczami,
bo karierowicz musi udawać, że reprezentuje interesy i wolę tłumu albo interesy i wolę wodza.
Są ludzie z charyzmą, którzy - angażując się w jakąś ideę - stają się liderami.
Są oni wtedy magnesem przyciągającym podobnie myślących oraz wierzących,
i tworzy się ekipa zjednoczona ideą, z podziałem ról i kompetencji, np. paryska "Kultura" Giedroycia.
Kiedy grupa taka zaczyna ZNACZYĆ, otwiera się w niej pole dla karierowiczów,
na różne rzodkiewki, które chcą ogrzać się cudzym ciepłem, znaczyć cudzym znaczeniem.
Są też ludzie...
Może jeszcze napiszę o zawistnikach i potwarcach o pustych duszach.