Byli wśród nas

[jan]

Byli wśród nas...

Zostały wspomnienia. Zacierają się w pamięci.

Przed oczami nowe życie, w pamięci oni - cienie.

Powoli przesuwamy się ze strefy życia w strefę cienia,
od życia - do kamiennych miast, do kruchej ludzkiej pamięci.


Leżą w kamiennych miastach,
w wystawnych grobach, zbudowanych dla nich.
Dla nich? Czy dla nas?


Nie podobają mi sie pyszne kamienne miasta,
dziwią mnie - i nie przekonują - ciągłe wizyty u grobu, kwiaty i znicze.


Kiedy znajdę tam, w kamiennym mieście, bliskich moich proszę:
nie zakłócajcie spokoju moim prochom, nie zaśmiecajcie miejsca spokoju.

Poświęcajcie swój czas, swoją troskę - żywym, szczególnie wchodzącym w życie i słabym.
Dawajcie sobie ciepło, dawajcie sobie miłość, czerpcie z życia pełnymi garściami.
Nie zakłócajcie spokoju moim prochom, nie zaśmiecajcie miejsca spokoju.
Dawajcie sobie ciepło, dawajcie sobie miłość, czerpcie z życia pełnymi garściami.